تاثیر تدریس ریاضی به شیوه های سنتی والکترونیکی بر خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت در دانش آموزان دختر مقطع دوم دبیرستان

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش ریاضی به روش سنتی والکترونیکی بر خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت دردانش آموزان دخترمقطع دوم دبیرستان انجام گرفت. روش تحقیق نیمه آزمایشی پیش آزمون پس آزمون، بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان – دختر دوم دبیرستان شهر سیرجان می باشد که در سال تحصیلی 49 49 به تحصیل مشغول بودند.نمونه گیری به صورت تصادفی - خوشه ای چند مرحله ای است که تعداد 93 نفر به شیوه تدریس سنتی و تعداد 93 نفر به شیوه تدریس الکترونیکی در درس ریاضی که جمعاً 63 نفر بودند تحت آموزش قرار گرفت. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و انگیزش پیشرفتهرمنس استفاده شد و برای تحلیل داده ها روش آزمون تحلیل کوواریانس به کار رفت .یافته های تحقیق نشان داد که آموزش تدریس الکترونیکی بر خودکارآمدی دانش آموزان تاثیر ندارد. آموزش الکترونیکی درس ریاضی بر انگیزه پیشرفت تحصیلی در سطح0/01 تاثیر معنادار داشته است . آموزش سنتی درس ریاضی بر افزایش خودکارآمدی در سطح 0/01 تاثیر معنادار داشته است.آموزش تدریس سنتی بر انگیزه پیشرفت تحصیلی تأثیر معنادار ندارد

Keywords:

آموزش الکترونیکی , آموزش سنتی , خودکارآمدی , انگیزه پیشرفت , درس ریاضی , دانش آموزان