مریم شهریارپور

مقاله حاضر مقاله ای کتابخانه ای است در ابتدا با ارائه تعریفی از خانواده و اهمییت نقش خانواده در فرزندان به خصوص در مقطع ابتدایی پرداخته و سپس ضرورت ارتباط خانه و مدرسه را بررسی کرده و سپس به موانع مشارکت اولیا در مدرسهپرداخته و به ارائه را هکارهایی برای افزایش تعامل والدین با مسئولان مدرسه پرداخته است. رابطه خانه و مدرسه تعاملی دو طرفه است.هر دو نهاد تربیتی باید به نقش خود عمل کنند تا تعلیم و تربیت ثمر بخش شود. وجود معلمان با صلاحیت درمدارس، خلاء وجود پدر و مادر را پر نمی کند و وجود والدین توانا و قابل نیز نمی تواند جای مدرسه را بگیرد. همکاری وهماهنگی این دو نهاد مهم در یک برنامه واحد و منسجم می تواند ثمر بخش باشد. شکل گیری شخصیت و چگونگی رشد روانی کودکان بیش از همه در گروه عملکرد خانه و مدرسه است. این دو نهاد اجتماعی است که بزرگترین مسئولیت را دررشد و تکامل شخصیت کودکان بر عهده دارند. وقتی که رفتار معلمان و اولیا ی مدرسه و نیز رفتار پدر و مادر و اولیای خانواده با موازین تعلیم و تربیت و روانشناسی کودک و رشد او مطابقت نداشته باشد، سلامت روانی و اجتماعی کودکان به مخاطره می افتد پس در پرتو همدلی و همسویی این دو نهاد مهم آموزشی و تربیتی یعنی خانه و مدرسه، بسیاری از مشکلات و تنگناهای نظام تعلیم و تربیت حل خواهد شد

خانه و مدرسه، نهاد اجتماعی، نظام تعلیم و تربیت