صدیقه مظفری - کارشناس ارشد معماری

با انقلاب صنعتی و پیشرفت های فنی در عرصه معماری،معماری بومی که در اقصی نقاط دنیا با توجه به طبیعت ومحیط پیرامون خود شکل میگرفت به دست فراموشی سپرده شد. معماری مدرن نیز که زاده این تحولات بود به طور کلبستر شکل گیری معماری را نادیده گرفت. پیشرفت های عظیم تکنولوژی استخراج نفت و سایر ذخایر زیرزمینی نیز استفاده هرچه بیشتره این منابع تجدید ناپذیر را فراهم آورد و لذا با وجود منابع سوختی فراوانی که در دسترس بودتامین نیازهای گرمایشی به راحتی میسر شد. از آنجا که بر طبق آمار 50 % ذخایر سوختی در ساختمانها مصرف میشود لذا جستجوی راه حل اساسی برای این معضل بدیهی مینماید. امروزه دخل و تصرف بی رویه انسان در محیط پیرامون،بحران انرژی، آلودگی های زیست محیطی و آگاهی از اینکه فعالیت های مربوط به ساخت و ساز ساختمانها نقش عمدهای در مصرف سوخت های فسیلی و تولید گازهای آلاینده دارند، معماری را با چالش بزرگی مواجه کرده است که در این راستا توجه به راهکار های زیست محیطی و بکارگیری انرژی های پایدار در طراحی معماری به عنوان یکی از راهکارهایموثر جهت عبور از این بحران مورد تاکید قرار می گیرد. از این رو در نوشتار حاضر نقش استفاده از انرژی های تجدیدپذیر در بهینه سازی مصرف انرزی بررسی میشود و ضرورت استفاده از انرژی های تجدید پذیر در معماری پایدار موردبررسی قرار میگیرد. با توجه به چالش های جاری در مورد توسعه پایدار و تنوع اقلیمی در ایران میتوان از اکثر این راه هادر جای جایه این کشور استفاده کرد. لذا هدف از انجام این تحقیق ارایه راه کارهای متنوع استفاده از انرژی های تجدید پذیر در آب و هواهای گوناگون و مواد بازیافتی میباشد تا بتوانیم از انرژی های فسیلی کمتر برای ایجاد گرمایش و سرمایش استفاده کنیم.

توسعه پایدار،معماری پایدار،انرژی های تجدید ناپذیر