محمد سرابی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران
علی شرقی - استادیار گروه معماری دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران
جمال الدین مهدی نژاد - استادیار گروه معماری دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران
ژیلا محمدزاد - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت جهانگردی موسسه ی آموزش عالی باختر ایلام

با ورود مدرنیته و تکنولوژی های نوین ساختمان به ایران، معماری سنتی و عناصر هویت ساز آن به دست فراموشی سپرده شدند و تعداد هنرمندان و معماران سنتی کاهش یافت. به تبع آن هنرهای سنتی در زمره ی هنرهای پر هزینه قرار گرفت. همین دلیلی شد که در دورانپست مدرن بازگشت به عناصر معماری سنتی چندان مورد توجه قرار نگیرد. معماری سنتی ما اگرچه کاربرد قبلی خود را از دست دادهولی بناهای موجود سالانه گردشگران بسیاری را به سوی خود جذب می نماید. امروزه صنعت گردشگری به عنوان یکی از پر درآمد ترین صنایع و منابع مهم درآمد مطرح است و راهی برای رسیدن به توسعه ی پایدار می باشد. از آنجا که معماری دارای هویت به عنوان لازمهصنعت گردشگری و جاذب گردشگر مطرح است، این ضرورت پیش می آید، که بررسی شود چگونه استفاده از صنعت گردشگری می توانداحیا کننده ی عناصر هویت ساز در معماری ایرانی باشد؟ لذا هدف از این پژوهش بررسی ارتباط گردشگری در باز زنده سازی عناصر هویت بخش معماری ایرانی به عنوان یکی از عوامل تقویت کننده ی صنعت گردشگری می باشد. روش این پژوهش با جمع آوری مطالب وبررسی اسناد مکتوب، به روش توصیفی-تحلیلی انتخاب و با تعاریف شروع و در پایان پس از جمع بندی و نتیجه گیری پیشنهاداتی را به منظور توسعه ی فرهنگی و رونق اقتصادی بصورت توامان به واسطه ی جذب گردشگر ارائه می نماید

معماری ایرانی، هویت، گردشگری، اقتصاد پایدار