تحلیل کیفیت زندگی شهری با استفاده از روش آنتروپی و تکنیک SAW، مطالعه موردی: بافت شهری میاندوآب

شهر عالی ترین نمود تمدن بشری است که نقش بنیادینی در ایجاد زندگی خوب برای تمام شهرونداندارد. اما در عین حال تأکید بر ابعاد کمی رشد در بسیاری از کشورها بویژه در کشورهای در حال توسعهمنجر به دو قطبی شدن شهرها گردیده است. از این روی برای حل مشکلات بشر شهرنشین و ارتقای ابعادکیفی زندگی او مفهومی با عنوان کیفیت زندگی مطرح و مورد تحقیق قرار گرفت. در واقع هدف مقالهتبیین سطوح کیفیت زندگی در بافت های مختلف (قدیم، جدید، روستایی) و کل شهر میاندوآب بر مبنای4 شاخص اقتصادی، اجتماعی، کالبدی- محیطی و روانی یا ذهنی است. روش به کار گرفته در این مقالهتوصیفی- تحلیلی می باشد. ابتدا مطالعات اکتشافی به صورت کتابخانه ای و بازدید مقدماتی صورت گرفته ومطالعه میدانی با استفاده از روش پرسشنامهای انجام شده است. برای تعیین حجم نمونه مورد مطالعه ازتکنیک کوکران استفاده شده و در نهایت برای تحلیل و رتبهبندی محلات، روش آنتروپی و SAW به کارگرفته شده است. بر مبنای بررسی های صورت گرفته شاخص فضای سبز در 3 بافت قدیم، جدید، روستاییو کل شهر میاندوآب با امتیازهای 0/4768، 0/3518، 0/3265 و 0/2912 اختلاف چشمگیری نسبت به بقیه شاخصها داشته و از اهمیت بالایی برخوردار بوده است. براساس نتایج بدست آمده از تکنیک SAW در بافت های قدیم، جدید، روستایی به ترتیب محلات 21، 22، 26 و در کل محلات 22 از نظر شاخص های مورد مطالعه در بهترین شرایط و محلات 11، 2، 24 در بافت های مختلف و در کل محله 24 در بدترین شرایط و پایین ترین رتبه قرار دارند.

Keywords:

کیفیت زندگی , بافت قدیم , تکنیک SAW , رتبه بندی , شهر میاندوآب