جعفر میرکتولی - دانشیار گروه جغرافیا دانشگاه گلستان- مسئول مکاتبه
عباس علیپور - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی
عباسعلی حسنی - کارشناسارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

با شروع انقلاب صنعتی در غرب و قانون اصلاحات ارضی در ایران روند شهرنشینی با رشد چشمگیری مواجهشده و این رشد بیش از اندازه باعث شد ساخت و سازها در شهرها بی ضابطه گسترش یافته و در پی آن خیلیزودتر از آنچه که تصور می شد، این ساخت و سازها رو به فرسودگی نهاده و محله های با نام بافت فرسوده ایجادگردد. هر چند این ساختمانها به لحاظ به کار بردن هنر و علایق مردم آن زمان به طور چشم نوازی جلوه می کند.اما با مشکلاتی چون گسترش روز افزون فضاهای مخروبه و متروکه، ضعف امکانات و زیرساخت ها، نارسایی درشبکه حمل و نقل، رشد منفی جمعیت و... روبرو شده است. در این میان ناحیه تاریخی شهرها میراث ارزشمندیاست که در طول زمان در هویت بخشی به حیاط شهری نقش ویژهای ایفاء میکند. لذا نقش و تاثیر مدیریتشهری در برنامه ریزی ناحیه قدیمی و فرسوده بسیار تعیین کننده است. در این پژوهش جامعه آماری 3 ناحیه و6 محله شهر بهشهر با جمعیتی بالغ بر 19868 نفر که بعنوان بافت فرسوده و قدیمی است انتخاب گردید. ازطریق فرمول کوکران 182 نمونه تعیین و همین تعداد پرسشنامه تکمیل گردید. در این تحقیق از روش توصیفی–تحلیلی استفاده شد. از آزمون های آمار استنباطی جهت تحلیل روابط بین متغیرهای تحقیق استفاده شد. برایتحلیل داده ها از نرم افزار spss و نمایش و تحلیل نتایج داده های تحلیلی و توصیفی از نرم افزار GIS و Excelاستفاده شده است.بر این اساس, تاثیر پیامد سیاستهای دولت بر نوسازی از طریق عواملی چون تسهیلات،انسجام و ارزش املاک و مستغلات سنجیده و با توجه به حد متوسط گویه ها و با عنایت به مقدار sig بدستآمده، محله فرودگاه، مهدیه بهشهر از بیشترین تسهیلات و امکانات دولتی در نظر گرفته شده برخوردار و محلهشهید مدنی از کمترین امکانات بهره بودهاند. عدم تجهیز و آمادگی دستگاههای اجرایی، تعدد متولی، عدم همکاریکامل بانکها و عدم آگاهی کامل ساکنین در بافت موجب کاهش اثر بخشی سیاستهای دولت در این بافت شدهاست. اجرای دقیقتر سیاست ها در بخش هایی از این بافت نشانگر موفقیت این سیاست ها است.

بافت فرسوده، سیاست های حمایتی، انسجام محله ای، نوسازی