اولویت بندی نیاز به خدمات بهداشتی درمانی محلات حاشیه نشین شهر مشهد بر اساس سیستم پشتیبانی فضایی چند معیاره (MC-SDSS)

شهر مشهد با 8 پهنه عمده، شامل 42 محله حاشیه نشین، براساس آمار 1385 دارای 804000 نفرجمعیتو 6354 هکتار وسعت است که به ترتیب 33 و 22 درصد از جمعیت و وسعت شهر مشهد را در بردارد. ارزیابیشاخص های بهداشتی درمانی در این مناطق حاکی از وضعیت بسیار نامطلوب آن است. به گونه ای که سرانه تختبیمارستان 8040 ، داروخانه 16090 ، داروخانه شبانه روزی و پایگاه اورژانس 134079 و درمانگاه 73174 نفراست. با توجه به وسعت بالا و تعدد محلات، تعیین برنامه زمانبندی اجرایی به منظور توسعه و تجهیز خدماتدرمانی در این محلات ضروری است. اولویت بندی محلات براساس نیاز آنها به خدمات درمانی گامی مهم درخصوص تحقق این هدف است. براین اساس در این مطالعه با طرح این فرضیه که، به نظر میرسد اولویت محلاتحاشیه نشین شهر مشهد از نظر بهره مندی و توسعه خدمات بهداشتی درمانی با یکدیگر متفاوت است، با استفادهو ترکیب آن با سیستم اطلاعات (MC-SDSS) از روش های مبتنی بر سیستم های پشتیبانی فضایی چند معیارهو بهره گیری از شاخص های جمعیت و فاصله به خدمات درمانی، این مهم به انجام رسیده است. (GIS) جغرافیاییمزیت این روش تلفیق روش های آماری با سیستم اطلاعات جغرافیایی و فضایی کردن نتایج است. یافته ها نشانمی دهد که محلات حاشیه نشین شرایط نامناسبی را از نظر دسترسی به خدمات بهداشتی درمانی دارند و در بیناین محلات، محله گلشهر، شهرک شهید رجایی و بازه شیخ دارای اولویت های نخست نیاز به خدمات بهداشتیدرمانی در شهر مشهد می باشند. لذا جهت ارتقای شرایط بهداشتی درمانی محلات ضرورت اتخاذ رویکردهایکوتاه مدت (تدوین طرح جامع توسعه خدمات بهداشتی درمانی محلات حاشیه نشین) و میانمدت (احداثفضاهای مورد نیاز نظیر بیمارستان و درمانگاه شبانه روزی) ضروری است.

Keywords:

حاشیه نشینی , خدمات بهداشتی درمانی , سیستم پشتیبانی فضایی چند معیاره , شهر مشهد