مقایسه تفسیر الکتروکاردیوگرام بین دستیاران طب اورژانس و داخلی در دو مرکز آموزشی و درمانی دامشگاه شهید بهشتی

سابقه و هدف: الکتروکاردیوگرام به عنوان یکی از شایعترین روشهای تشخیص در بیماری های قلبی به شمار می آید . اختلالات الکتروکاردیوگرام ممکن است نشاندهنده اولین تظاهرات ایسکمی قلبی ، اختلالات متابولیک یا آریتمی های تهدید کننده حیات باشد . تفسیر اشتباه الکتروکاردیوگرام و انجام نا مناسب و انجام اقدامات مداخله کننده غیر ضروری می تواند سبب بروز حوادث قلبی تهیدی کننده حیات شود . و با تجه به اینکه رزیدنتهای طب اورژانس و داخلی جزء اولین پزشکانی هستند که بربالین بیمار حاضر شده و بر اساس E.C.G بیمار شروع به اقدامات درمانی می کنند . لذا ما بر آن شدیم تا مطالعه ای جهت ارزیابی توانایی رزیدنت داخلی و طب اورژانس الکتروکاردیوگرام را بررسی نمائیم. مواد و روش ها: 63 شرکت کننده شامل 33 رزیدنت داخلی و 30 رزیدنت طب اورژانس از دو مرکز آموزشی درمانی دانشگاه شهید بهشتی مورد ارزیابی قرار گرفتند. که درطی این ارزیابی تعداد 158 تواسه نوار قلب و ذکر تشخیص خود به عنوان علاقه کلی آنها نسبت به الکتروکاردیوگرام مورد سوال قرار گرفت. این مطالعه زیر نظر یک متخصص قلب و یک متخصص طب اورژانس انجام شد. که نحوه انتخاب ، پاسخ صحیح و امتیاز دهی به هر تراسه را زیر نظر داشتند. انتخاب تراسه ها از یک آزمون استاندارد صورت گرفته بود و برای هر پاسخ کاملا صحیح به هر تراسه نمره 6 و هر پاسخ اشتباه 25/0 – در نظر گرفته شد. پس از برگزاری آزمون پاسخنامه ها بصورت یک سوکور (بدون ذکر نام ، رشته و مرکز تخصصی درمانی ) توسط دو نفر از مجریان طرح بررسی شد نتایج در نرم افزار SPSS وارد و آنالیز گردید. یافته ها : پس از دسته بندی گروهها نمره میانگین بدست آمده بطور کلی 4505/100(38-60) بود . نمره میانیگن رزیدنت های داخلی 56.0/100 (44.9-72) و برای رزیدنت های طب اورژانس (P<0.001) 3809/100(31.5-458) بود . با بررسی انجام شده بین پاسخ های داده شده و نظر خود افراد نسبت به میزان تسلطشان در تفسیر الکتروکاردیوگرام هیچگونه ارتباط معنی داری تفسیر وجود نداشت. 5 تراسه به عنوان تشخیص های مهم و حیاتی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند که نمره میانیگن آنها به طور کلی بصورت : امیتاز 5 از 6 برای انفارکتوس میوکارد 4/4 از 6 برای تاکیکاردی بطنی ، 18/1 از 6 برای پریکاریدت ، 91/5 از 6 سندرم ولف پاریکسیون وایت (فلوتردهلیزی به همراه راه فرعی ) و 09/5 از 6 برای آمبولی ریه بود. نتیجه گیری: در این مطالعه مشخص شد که امتیاز کلی در توانایی تفسیر الکتروکاردیوگرام پایین بوده است و نیز توانایی رزیدنتهای داخلی نسبت به رزیدنتهای طب اورژانس در تفسیر الکتروکاردیوگرام بهتر بوده است و ما در تحقیق نشان دادیم که نقاط ضعف متعددی در تفسیر الکتروکاردیوگرام وجود دارد که می تواند در اقدامات درمانی بهبود بیماران مهم باشد و لذا آموزش بیشتری خصوصا در زیمنه اورژانس های قلب لازم است . مطالعات بعدی بر روی بهترین روشهای دستیابی به تشخیص و تفسیر درست الکتروکاردیوگرام متمرکز خواهد بود.

Keywords:

تفسیر الکتروکاردیوگرام , دسیاران طب اورژانس , دستیاران داخلی