ارزیابی نقشه های جغرافیای تاریخی معتبر بین المللی جزایر سه گانه ایرانی تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی

در اهمیت موضوع تعلق سه جزیره ی ایرانی در خلیج فارس به ایران می توان گفت جزایر خلیجفارس و سرزمین عمان از دوران کهن تا زمان نادرشاه و کریمخان زند تحت حاکمیت و سلطه یبلامنازع دولت ایران بوده است. پس از این دوران با توجه به رقابت قدرت های استعماری و تلاشمستمر انگلیس برای نادیده گرفتن حقوق ایران در خلیج فارس و اشغال 67 ساله ی جزایر تنب بزرگ،تنب کوچک و ابوموسی توسط انگلیس و سپس اعاده ی حاکمیت دائمی آنها به کشوورمان این جزایرهمواره در چارچوب قلمرو سرزمینی ایران بوده اند و ادعای امارات، این کشور کوچک حاشیه ی جنوبیخلیج فارس در قبال آنها نیز تاکنون ره به جایی نبرده است. علاوه بر آن نقشه های مستند و معتبرجغرافیایی این حقیقت را تأیید می کنند که جزایر تنب و ابوموسی همواره به ایران تعلق داشتند.«نقشه های دریایی» تهیه شده در قرن 18 که بیشتر برای راهنمایی دریانوردان و کشتی های بینقاره ای بود و در آنها کمتر به جنبه های سیاسی و اجتماعی امر توجه می شد؛ همچنین جزایرخلیج فارس به دو بخش ایرانی و عربی تقسیم می شد که همواره سه جزیره ی ایرانی ابوموسی، تنبکوچک و تنب بزرگ در قسمت ایران قرار داشت. این نقشه های جغرافیایی و دریایی به لحاظ قدمتاصالت و همچنین اعتبار در عرصه ی امروز روابط بین الملل نیز مورد عنایت و استناد قرار می گیرند. دراین پژوهش سعی بر آن است تا ضمن اشاره به کارکرد نقشه های جغرافیایی و دریایی بین المللی، به طورویژه جایگاه نقشه راهبردی 1886 وزارت جنگ انگلیس درباره ایران و جزایر سه گانه ی ایرانی در خلیجفارس بیان گردد. سؤال اساسی پژوهش در این است که آیا دلیل و شاهدی در نقشه ی جغرافیایی ودریایی معتبر بین المللی بر اثبات حقوق سرزمینی ایران در سه جزیره ی تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی وجود دارد؟ در این حال روش و یافته های تحقیق در پژوهش مذکور توصیتی-تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات پیمایشی از اسناد و نقشه های معتبر و دست اول است.

Keywords:

خلیج فارس , نقشه جغرافیایی و دریایی , جزایر ایرانی