سنجش میزان برخورداری شهرستانهای استان خوزستان از شاخص های توسعه با استفاده از تکنیک ادغام

در برنامه ریزی های توسعه در سطح منطقه ای، شناخت و درک تفاوت های موجود میان مناطق ازحیث برخورداری آنها از امکانات و زیرساخت های اجتماعی و اقتصادی، ضرورتی اجتناب ناپذیر است.یکی ا روش های ارزیابی، تکنیک های تصمیم گیری چندشاخصه است که برای سنجش، ارزیابی واولویت گذاری چند گزینه به کار گرفته می شود. روش این پژوهش، بر اساس هدف، کاربردی و بر اساسماهیت، توصیفی- موردی و تحلیلی است. جامعه ی آماری، 23 شهرستان استان خوزستان است که با استفاده 71 متغیر نرم سازی شده با بهره گیری از مدل های تصمیم گیری چندشاخصه تاکسونومیعددی، ویکور و تاپسیس و ادغام نتایج آن با تکنیک های ادغامی (میانگین رتبه ها، روش بردا و کپ لند)به تحلیل و سنجش درجه ی توسعه یافتگی شهرستان های استان خوزستان پرداخته است. یافته هایپژوهش نشان می دهد که اختلاف چشم گیری میان سطوح توسعه یافتگی شهرستان های استانخوزستان وجود دارد و شهرستان های هفتکل، ایذه، رامشیر، دزفول، آبادان، دشت آزادگان، بندرماهشهر، شوش، خرمشهر، شادگان، اندیکا، هویزه و گتوند از مدار توسعه استان، فاصله زیادی دارند ونابرابری در سطوح توسعه در بین شهرستانهای استان، به دلیل توزیع ناهمگون شاخص های مختلف دربین آنها می باشد و لازم است برای تأمین عدالت فضایی در برنامه ریزی ها، شهرستانهای محروم دراولویت قرار گیرند.

Keywords:

توسعه , تعاد فضایی , ویکور , تاپسیس , تاکسونومی عددی , کپ لند , استان خو ستان