محمدرضا مدنی فر - کارشناس ارشدبرق قدرت دانشگاه علم و صنعت ایران تهران ایران
نرگس سجادیه - دانشجویدکتری فلسفی تعلیم و تربیت دانشگاه تهران تهران ایران

اموزش مهندسی حلقه ای اززنجیره اموزشی است که ازیک سو بااموزش متوسطه و ازسوی دیگر بااموزشهای حین خدمت وتجارب بدست امده ازکارپیوند میخورد ازهمین روی تعریف الزامات برنامه درسی این دوره جز با تعیین الزامات دوره های مرتبط امکان پذیرنیست باتوجه به این ارتباط به راحتی نمی توان تعریف جامعی ازبرنامه درسی مغفول دراموزش مهندسی ارایه کرد با وجود این ازمنظر کاربردی میتوان به شیوه اسیب شناسی کارکرد دانش اموختگان رشته مهندسی بخشی ازسهم این دوره اموزشی را درنواقص موجود تعیین کرد امروزه به همان نسبت که فناوری پیچیده شده و پیشرفت درآن نیازمند نگرش سیستمی است مهندسان نیز فقط درسیستمی منسجم اند که میتوانند ایفای نقش و مسائل فراروی خودرا حل کند بدیهی است که بهره وری کارکرد چنین سیستمی نیز مانند سایرسیستمها تابعی ازبهره وری برقراری ارتباط بین ا جزای آن خواهد بود درمقاله حاضر سعی شده است که باتوجه به اهمیت ارتباطهای انسانی درحوزه مهندسی الزامات شناختی میلی و مهارتی مورد نیاز بررسی و پیشنهادهایی برای ترمیم برنامه درسی دراموزش مهندسی ارایه شود اگاهی ازمدل صحیح ارتباطهای اجتماعی درفعالیتهای مهندسی تقویت انگیزه افزایش تعامل وهمچنین فراگیری مهارتهای شفاهی و مکتوب انتقال مفاهیم فنی موارد مهمی هستند که بهترتیب درسه حوزه شنختی میلی و مهارتی تربیت دردوره اموزش مهندسی مورد بحث قرارمیگیرند بدین منظور علاوه برنگاهی تحلیل به موضوع برخی استاندارهای جهانی دراموزش مهندسی نیز بررسی شده است

آموزش مهندسی ، برنامه درسی مغفول ، تعامل ا جتماعی ، دانش ، نگرش ومهارت