نقش ارزیابی درونی دربهبود کیفیت آموزشی رشته مهندسی مکانیک دانشگاه تربیت مدرس

این پژوهش با هدف اصلی اجرای ارزیابی درونی در گروههای آموزشی رشته مهندسی مکانیک دانشگاه تربیت مدرس و به منظور ارائه تحلیلی جامع از کیفیت موجود گروهها و پیشنهادهایی برای بهبود و ارتقای آن انجام شده است در این پژوهش 7 عامل، 22 ملاک، و 81 نشانگر برای ارزیابی درونی مورد استفاده قرار گرفتند. در این خصوص، از چهار جامعه آماری شامل اعضای هیئت علمی، مدیران گروهها، دانشجویان و دانش آموختگان با استفاده از ابزار پرسشنامه، اطلاعات لازم جمع آوری شده و در تحلیل آن به روش میانگین وزنی به کمک نرم افزار SPSS و با توجه به الزامات تعیین شده وضعیت عوامل، ملاکه او نشانگرها در هر گروه در سه سطح مطلوب، نسبتا مطلوب و نامطلوب تعیین شد که در نتیجه، عامل اول (اهداف) عامل دوم، (مدیریت و برنامه های توسعه گروه)، عامل پنجم، (دانشجویان) عامل ششم (تدریس – یادگیری) و عامل هفتم (دانش آموختگان) نسبتا مطلوب ارزیابی شدند و عامل سوم (امکانات و تسهیلات آموزشی، پژوهشی و رفاهی نامطلوب) و عامل چهارم (هیئت علمی) مطلوب ارزیابی شدند، همچنین پیشنهادهایی برای ارتقای سطح کیفی گروهها ارائه شده است.

Keywords:

ارزشیابی آموزشی , کیفیت , اعتبارسنجی , ارزیابی درونی , رشته مهندسی مکانیک