بازنگری آموزش مهندسی برای قرن 21

دانشجویان در زمان دانش آموختگی چه دانشها، مهارتها و نگرشهایی را باید بدانند و چگونه می توانیم مطمئن شویم که آنها به این تواناییها دست یافته اند؟ اینها سوالات اساسی در آموزش مهندسی در طی دو دهه گذشته بوده است کوششهایی که برای پاسخ به این سوالها صورت گرفته، به تغییرات چشمگیری در آموزش مهندسی و ارزشیابی دستاوردهای آن منجر شده است تاکید بیش از حد بر آموزش علوم مهندسی، در دههای پایانی قرن بیستم، فاصله بین آموزشهای عرضه شده و نیازهای واقعی دنیای کار حرفه ای را افزایش داده است برای از بین بردن این فاصله تعدادی از دانشگاههای پیشرو در آموزش مهندسی ابتکاری جدید برای توسعه چشم اندازی تازه داشته اند از مهمترین وجوه این برنامه که به CDIO معروف شده است تاکید بر فعالیتهای عملی و هدایت آموزشهای دانشگاهی به سمت نیازهای صنعت و بازار کار است نگرش جدید براین پیشفرض استوار است که دانش آموختگان مهندسی باید بتوانند سیستم های پیچیده مهندسی را در محیطی مدرن و مبتنی بر کار گروهی، برای خلق محصولات و سیستم ها تعریف، طراحی و اجرا کنند و به کار ببرند، ستمگیری کلی این برنامه می تواند برای ارتقای برنامه های آموزشی مهندسی کشور و همخوانی هر چه بیشتر آنها با دستاوردهای نوین آموزش مهندسی در سطح جهان به کار گرفته شود

Keywords:

شناسایی , طراحی , ساخت , بهره برداری , CDIO , قالب آموزش مهندسی , استانداردهای آموزش مهندسی , سرفصلهای آموزش مهندسی , تجربه های ساخت و تولید