چشم انداز جهانی چالشهای آموزش و پژوهش مهندسی و توسعه پایدار

امروزه، مسائل مربوط به محیط زیست تقریباً بر تمام فعالیتهای انسانی، بهویژه در بخشهای تجارت و صنعت، تأثیرگذارند و در مرکز توجهات مردم، دولتها و حتی روابط بینالملل قرار دارند. اعلام سالهای 2005 تا 2014 بهعنوان دهه آموزش توسعه پایدار را میتوان به منزله هشداری تلقی کرد که سازمان ملل جامعه جهانی را به جنبش بیداری زیست محیطی برای ارتقای بیشتر توسعه پایدار فرا خوانده است. این فراخوان نظامهای آموزش و پژوهش مهندسی کشورهای جهان را با چالشهای جدی روبهرو کرده است. پیرو این دعوت صاحبنظران و متخصصان متهعد به تحکیم بنیانهای توسعه پایدار مصرانه دانشگاههای مهندسی کشورهای صنعتی را به بازنگری در برنامههای درسی و دگرگونسازی ساختارهای پژوهشی برای به حداقل رساندن اثرهای منفی ناشی از فعالیتهای مهندسی بر محیط زیست ترغیب میکنند. در عین حال، کشورهای در حال توسعه تلاش خود را بر ایجاد زیرساختهای مورد نیاز برای بهبود و ارتقای شرایط زندگی شهروندان خود متمرکز کردهاند. از آنجا که یکی از ارکان مهم توسعه پایدار آموزش مهندسان در زمینههای علمی و کسب مهارتهای حرفهای است، بار این مسئولیت بر عهده دانشکدههای مهندسی است تا مهندسان را از آثار و خطرهای ناشی از تصمیمات آتی آنان بر محیط زیست آگاه سازند. در این مقاله با مرور تجربههای کشورهای صنعتی در بهکارگیری مفاهیم بنیادی توسعه پایدار برای اصلاح نظام آموزش و پژوهش مهندسی، چالشهای پیش روی آموزش و پژوهش مهندسی تحلیل و بررسی و تلاش شده است با مرور تجربههای جهانی، راهبردی برای تدوین چارچوب یا نقشه راه توسعه پایدار برای آموزش مهندسی ایران ارائه شود

Keywords:

توسعه پایدار , آموزش مهندسی , نقشه راه , محیط زیست , مهندسی پایدار