حمید ذبیحی فرزقی - دانشجوی کارشناسی ارشد مکانیک دانشگاه فردوسی مشهد
محمدحسین ابولبشری - دانشیار گروه مکانیک - دانشگاه فردوسی مشهد
حامد ایزدی قدوسی - دانشجوی کارشناسی ارشد مکانیک دانشگاه فردوسی مشهد
مصطفی عطار خراسانی - کارشناس ارشد - دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشکده مهندسی مکانیک

یکی از روشها یی که اخیرا برای بهینه سازی سازه ها پیشنهاد شده روش بهینه سازی تکاملی سازه ها یا ESO نام دارد . . روش ESO به عنوان یک گام رو به جلو در بهینه سازی سازه ها ارائه شده است که براساس یک اصل و مفهوم ساده بنا نهاده شده است که به کمک حذف تدریجی مواد ناکار آمد از سازه ها می توان آنها را به مدل بهینه نزدیک کرد. این حذف با توجه به قیدهایی انجام می پذیرد اساس روش ESO بر این مبنا است که در یک فرآیند تکاملی مواد ناکارآمد از سازه جدا شده و به قسمتهای حساس تر سازه اضافه و یا کاملا حذف می شوند . در این مقاله کارایی این روش در افزایش بار کمانشی ستونها بازای ثابت ماندن جرم بررسی می شود . این فرآیند با تعریف عدد حساس برای انتقال مواد از نقاط ناکارآمد به نقاط کارآمد انجام می گیرد . در این تحقیق یک کد اجزاء محدود جهت بهینه سازی نوشته شده است که دقت آن با توجه با نتایج موجود و شرایط مرزی مختلف به اثبات رسیده است .

روش بهینه سازی تکاملی سازه ها - بار کمانشی - عدد حساس - روش اجزاء محدود