سیدمجید صدرمجلس - استادیار گروه فلسفه دانشگاه تبریز

مقاله حاضربررسی شرح و تفسیرکورنفورد راجع به اتهام افلاطون است اتهام این است که افلاطون نظریه امتناع وجود اضداد درشی واحد +خلو شیء ازاضداد را به ناحق برذهن و زبان پروتاگوراس میگذارد و سرانجام اورا به عنوان متفکری که به نسبیت گرایی و نگرش اصالت فاعل شناسا معتقد است معرفی می کند درحالی که ازنظر تاریخی پروتاگوراس به نظریه معیت وجودی و امیخته اضداد درخوداشیا قایل بوده است ازنظر کورنفورد این انتساب ناروای افلاطون خود درتفسیر نادرست قاعده انسان معیاری پروتاگوراس ریشه دارد بدین ترتیب ازنگاه کورنفورد پروتاگوراس معرفی شده دررساله ته ئه تتوس باخود پروتاگوراس واقعی و تاریخی اختلاف فاحشی دارد کورنفورد درطرح و تایید مدعای خویش به دومورد تکیه می کند: اول متن رساله ته ئه تتوس خصوصا فقره 152 ودوم گزارش سکستوس آمپیریکوس نوشته حاضر با بازنگری درهمین دومورد و بااتکا به آنها ازدوچشم انداز به نقد نظریه کورنفورد می پردازد : اول استدلال منطقی و دوم استناد تاریخی

نظرگاه کورنفورد یااتهام افلاطون ، نظریه پروتاگوراس واقعی و تاریخی ، قاعده انسان معیاری ، نظریه معرفت ته ئه تتوس، نسبیت گرایی