منیره پلنگی - استادیار مدرسه عالی شهیدمطهری

این مقاله اظهارت افلاطونی مشهور لئون روبن را مبنی براین که افلاطون میان نفس و تعلیمیات نوعی قرابت نزدیک به وحدت می دیده است تایید و اثبات می کند بدین معنی که منظورافلاطون ازتعلیمیات و نفس سریان یافته درسرتاسرعالم صیرورت یک چیز بودها ست درست همانگونه که وی مثل را همان اعداد می پنداشته است پس چنانکه دریکی پنداشتن مثل و اعداد هیچ گونه استبعادی به ذهن صاحبنظران نرسیده است این جا نیز طرح چنین استبعادی منطقی به نظر نمی رسد زیرا هردودرراستای اندیشه ای واحد و مبتنی برنفوذاموزه های فیثاغوری درتفکرافلاطون است به ویژه اگر درنظر داشته باشیم که حیثیت بهره مندی که گاه ازآن بانام نظم و تناسبهای ریاضی و گاهی دیگر با نام نفس یاد میشود نمی تواند دوحیثیت باشد زیرا درآن صورت باهدف او که تبیین وحدت درکثرت درچارچوب نظریه بهره مندی است ناسازگار شود درضمن مباحث نیز خواهیم دانست که تعلیمیات اموری جدا ازعالم محسوسات و ازعالم مثل نیستند روش کارعمدتا برمبنای استفاده ازتعالیم مشهورافلاطون ازجمله نظریات اعداد مثالی نظریه بره مندی جایگاه نفس درنظام هستی موقعیت امورمیانه یاتعلیمیات درنظام هستی و وحدت گرایی افلاطون بوده است درعین حال ازعبارات افلاطون و برخی مفسران قدیم و جدید برجسته نیز درتایید مطلب استفاده شده است

تعلیمیات ، نفس ، اعدادمثالی ، بهره مندی ، مثل ، دوگانه را نامتعین ، وحدت وکثرت ، صیرورت