مرضیه پیراوی ونک - عضو هیئت علمی دانشگاه هنراصفهان
اعظم حکیم - کارشناس ارشد رشته نقاشی دانشگاه هنراصفهان

رولان بارت درسال 1968 درمقاله ای که اکنون متن بسیارمعروف و شناخته شده است مرگ مولف را اعلام کرد صراحت بیان این نظریه جسورانه باعث شد که برخی مفسرین آن را مرگ برمولف تفسیر کنند مرگ مولف یا مرگ برمولف؟ آیا مولف بعدازخلق متن خود برای همیشه می میرد یا درنقشهای تازه وتناسخ گونه به متنش بازمیگردد؟ به نظر می رسد بارت میان مفهوم مولف و مخاطب مانند دومفهوم خلق و خوانش ارتباطی دوسویه برقرار کرده است یعنی مولف میتواند بعدازخلق درنقش مخاطب متن خود به آن بازگردد و مخاطب نیز باخوانش آن متن میتواند متن تازه ای را درنقش مولف خلق کند ازطرف دیگر نیز انگاره یا تصویرمولف به عنوان لایه ای دلالت زا درتاویل و خوانش یک متن همچنان حضور دارد این حضور حضوری متن گونه است و دیگرمنشا یا سرچشمه متن محسوب نمی شود مقاله حاضر درنظر دارد با توصیف و تحلیل مباحث نظری بارت بنیادهای مطالعاتی درحوزه گسترده هنروادبیات را روشن ساخته و درراستای پاسخ به سوالات مطرح شده و یافتن جایگاه واقعی مولف دراندیشه اوتلاش نماید

رولان بارت ، مولف ، مخاطب ، بینامتنیت ، خلق ، خوانش