مهسا محمدخانی - دانشآموخته کارشناسی ارشد، گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه آزاد تهران مرکز
سعید جمالی - استادیار، گروه مهندسی عمران؛ دانشکده فنی مهندسی؛ دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

تغییر اقلیم، به هر گونه تغییر واضح و مشخص در الگوهای مورد انتظار برای وضعیت آب و هوایی، که درطولانی مدت در یک منطقه خاص یا برای کل اقلیم جهانی رخ دهد را گویند. این تغییرات به دلیل رخ دادهای غیر عادی در وضعیت آب و هوای زمین بهوجود میآیند. ایران نیز همانند بسیاری از کشورها در معرض پدیدههای اقلیمی قرار دارد که این امر به نوبه خود باعث تشدید بحران آب و خشکسالی خواهد شد.در این پژوهش جهت برآورد آسیبپذیری ایران، به تحلیل این مسئله در برابر پدیده تغییرات اقلیمی خواهیم پرداخت و برای این منظور شاخص آسیبپذیری این مقولهCVI در مقیاس استانی را بکار خواهیم برد. با بهکارگیری نتایج این تحقیق راهکارهایی مناسب جهت افزایش سازگاری با شرایط تغییر اقلیم روشن خواهدشد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد که استانهای همدان و البرز بیشترین میزان آسیبپذیری و به تبع آن کمترین قدرت سازگاری با تغییرات اقلیمی را نسبت به سایر استانها دارا هستند. از سوی دیگر، استانهای خوزستان و تهران بهدلیل منابع آب غنی، نرخ با سوادی و صنعت از تولید ناخالص داخلی GDP کمترین میزان آسیبپذیری نسبی را دارند. با توجه به وجود اختلافات زیاد در مقوله آسیبپذیری، تصمیم- گیرندگان میتوانند به توسعه خط مشیهایی در مقیاس استانی بپردازند تا بدین وسیله کنترل بیشتری بر آسیبپذیری داشته باشند.

تغییر اقلیم، حساسیت، در معرض قرار گرفتن، شاخص آسیبپذیری اقلیمی، ظرفیت تطبیقی