بهبود مقاومت لغزشی رویه های آسفالتی راه با استفاده از فشار آب

روش های زیادی برای بهبود مقاومت لغزشی رویه های آسفالتی که به دلیل استفاده از روش های نامناسبطراحی، مصالح نامناسب، عبور ترافیک زیاد و یا شرایط آب و هوایی نامناسب مقاومت لغزشی آنها کاهش یافتهاست، وجود دارد. بسیاری از این روشها با از بین بردن قیر اضافی در سطح و بهبود بافت روسازی موجبافزایش مقاومت لغزندگی می شوند. یکی از روش هایی که علاوه بر بهبود بافت درشت، توانایی بهبود بافت ریزرا هم دارد، استفاده از فشار آب است. این مقاله روند پیداش و گسترش این روش را در سالهای اخیر موردارزیابی قرار میدهد و کاربردها و تأثیرگذاری این روش در افزایش مقاومت اصطکاکی را بررسی می کند.عملیات ارزیابی با مانیتورینگ خصوصیا ت سطح راه، قبل و بعد از استفاده از این روش انجام شده است.خصوصیاتی که مورد ارزیابی قرار می گیرد شامل مواردی همچون مقاومت لغزشی، عمق بافت، عملکرد وایمنی راه و هزینه های اقتصادی است. تحلیل نتایج در مقیاس آزمایشگاهی و میدانی نشان می ده د استفاده ازروش فشار آب، علاوه بر بهبود عمق بافت درشت، بافت ریز سطح سنگدانه های صیقلی شده را در حد مصالحجدید بهبود می دهد. با مقایسه ماندگاری و دوام این روش با روسازی های جدید، استفاده از این روش از نظراقتصادی نیز قابل توجیه است. در پایان این مقاله، با توجه به جنبه های فنی و اقتصادی و زیست محیطی، استفادهاز این روش برای بهبود مقاومت لغزشی رویه راه های کشور پیشنهاد شده است.

Keywords:

تصادفات , ایمنی , مقاومت اصطکاکی , بافت ریز , بافت درشت , فشار آب