ارایه شاخصی برای ارزیابی الگوهای مختلف تقاطع های غیرهمسطح

یکی از راه های رفع یا کاهش معضلات و ناهنجاری های ناشی از تصادفات در تقاطع ها، تبدیل تقاطع های همسطح بهغیرهمسطح می باشد. در تقاطع های همسطح گنجایش ترافیک هر خط به علت لزوم دادن فرصت عبور برای همهمسیرهای منتهی به تقاطع کاهش می یابد. با تبدیل تقاطع همسطح به غیرهمسطح این مشکل نیز مرتفع و ظرفیتهر مسیر که از سایر مسیرها مجزا شده است می تواند کامل بهره برداری شود. به سبب خصوصیات ویژه هرمکان، وفق دادن یک طرح ( الگوی) کلی و ایده آل، همیشه عملی نیست. برخی از پارامترهایی که باید موردرسیدگی قرار گیرد عبارتند از: توپوگرافی، کاربری زمین، احجام ترافیک، تراکم جمعیت، بهای زمین و مستغلات،مسایل زیست محیطی و میزان بودجه. از آنجایی که معیارهای کیفی را نمی توان به سادگی به عدد و رقم تبدیل وباهم مقایسه نمود و چه بسا در بسیاری از موارد این معیارها در تصمیم گیری های مدیریتی مشخص می شوند،بنابراین، در این تحقیق صرفاً از معیارهای کمی برای سنجش و انتخاب شکل بهینه تقاطع غیرهمسطح استفادهمی شود. هدف در این تحقیق به طور مشخص تعریف یک شاخص و معیار است که به صورت ترکیبی، چند پارامترترافیکی مستقل را در کنار هم برای مقایسه الگوهای مختلف تقاطع های غیرهمسطح مورد استفاده قراردهد. قدماول، انتخاب معیارهای ترافیکی مهم است. پس از انتخاب این معیارها، یک شاخص C تعریف گردیده است کهمی توان به کمک آن پارمترهای ترافیکی را به صورت همسنگ شده به هزینه تبدیل نمود. در مرحله بعد برایبه دست آوردن پارامترهای ترافیکی، نرم افزار شبیه سا ز Getram به عنوان ابزار سنجش انتخاب شد. پس از شبیه سازی یک دوره زمانی از بارگذاری ترافیکی هر یک از الگوها، این ابزار، پارامترهای ترافیکی مورد نیاز را دراختیار قرار می دهد. برای اعتبارسنجی شاخص پیشنهاد شده در این تحقیق، در گام بعدی ،از افزایش احجام چپ گردبه عنوان یک عامل کنترل کننده استفاده می شود.

Keywords:

تقاطع غیرهمسطح , شکل بهینه , هزینه , پارامترهای ترافیکی , شبیه سازی