سیدحسام بوترابی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اهر، تبریز، ایران
جواد کاتبی - استادیار دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

اتصال با ورق انتهایی که از سال 1980 مورد توجه طراحان قرار گرفته است از جمله اتصالات مورد تاییدآیین نامه AISC بوده و دارای هندسه های متفاوتی در طراحی است. در سال 2002 اتصال همتراز معرفی گردید که پارامترهای مختلفی همچون خصوصیات هندسی ورقه ای انتهایی و شکل مقطع تیر می تواند دررفتار آن اتصال موثر باشد. در کنار این، روش های مختلفی برای بهبود عملکرد اتصالات در مقابل بار لرزه ایارائه گردیده است، یکی از روشها، انتقال محل تسلیم در تیرها، از ناحیه ی اتصال تیر به ستون به داخل خود تیرمی باشد. این فرآیند با کاهش ظرفیت تیر، از طریق کاهش بال یا جان تیر، عملی میشود. این پژوهش با ایجادیک سوراخ دایروی در جان تیر مقطع بحرانی را در اتصال هم تراز به درون تیر هدایت می کند. برای این منظوریک اتصال هم تراز با تیر سوراخ دار به صورت اجزا محدود در نرم افزار ABAQUS مدل گردیده و تحت بارگذاری استاتیکی چرخه ای قرار می گرید. برای بررسی صحت مدل سازی از نتایج آزمایشگاهی مطالعاتپیشین بهره برده شده است. نتایج نشان میدهد اندازه و محل ایجاد سوراخ در جان تیر می تواند به نحو مناسبیشکل پذیری اتصالات را بهبود بخشد. علاوه براین می توان با افزایش قطر پیچ ها سختی موثر مورد نیاز اتصال راتامین نمود.

اتصال همتراز، بارگذاری چرخ های، تیر با مقطع کاهش یافته