مقابله ی غیر فعال با پدیده ی ریزگردها راهکارهای معماری بومی - مردمی سیستان

دشت سیستان در جنوب شرقی ترین زمین های ایران در نزدیکی مدار راس السرطان در کمربند بیابانی نیمکره ی شمالی ودر محاصره فروافتادگی دشت لوت در ایران (از غرب ) وکوه های مرتفع هندوکش در افغانستان ( از شرق ) واقع شده است دراین دشت ودر پای آب رودخانه ی عریضی وکم عمق هیرمند در زمین های پوشیده شده با رسوبات دانه ریز واملاح دریاچه ی در حال خشکیدن وتقریبا هموار هامون ودر یک شرایط اقلیمی منحصر بفرد منطقه مسکونی پرتراکمی شکل گرفته است بومیان ساکن با مطالعه وشناخت شرایط طبیعی منطقه از راهکارهایی نظیر ساخت منازل مسکونی در دومجموعه ی تابستانه وزمستانه استفاده از مصالحی نظیر خشت وگل به کاربردن سقف های گنبدی مرتفع ویادگیرهایی در جهت پشت به باد غالب و....به نحو مطلوب به استفاده از ویژگی های زیست محیطی منطقه در راستای تامین آسایش ورفاه درون خانه ها ومقابله با پدیده ریز گردها بهره گرفته اند ازین رو بر آنیم تا پس از معرفی ژئواقلیم وشرایط زیست محیطی حاکم بر منطقه به بررسی راهکارهای استفاده شده در معماری بومی این منطقه بپردازیم روش تحقیق دراین نوشتار توصیفی تحلیلی است که بابررسی منابع کتابخانه ای ونمونه ی موردی همراه می باشد در انتهای این بحث به دیدی جامع از شرایط اقلیمی ومعماری بومی منطقه سیستان وطبقه بندی نکات مطرح در معماری مسکن بومی در سیستان دست خواهیم یافت

Keywords:

ریز گرد , مقابله غیر فعال , معماری بومی , بادهای دائمی , تهویه طبیعی