مرضیه قدردان - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق نفت وگاز، دانشگاه تهران
احمد مومنی راد - استادیار حقوق بین الملل دانشکده حقوق، دانشگاه تهران
سعید فیروزبخت - کارشناس ارشد دانشکده محیط زیست ، دانشکده تهران

کشورهای صاحب منابع که اغلب کشورهای درحال توسعه هستند، به دلایلی ازجمله عدم وجوددانش وتکنولوژی پیشرفته ، مرزهای کشورخودرا به روی سرمایه گذاران خارجی بازگذاشته اند .روند پیشبرد سرمایه گذاری خارجی درهرکشور، متفاوت و تابعی ازشرایط سیاسی –اقتصادی است. دراین بین باپشرفت روزافزون کشورها درتوسعه بخش اقتصادی ، آسیب های جدی وجبران ناپذیری به محیط زیست واردشده که همین امر قیمت توسعه یافتگی راچندان برابرکرده است. ازاین رو توجه به قوانین ومعاهداتی که درتلاش برای به حداقل رساندن آسیب ها ی زیست محیطی هستند، درنظرکشورهای جها ن سوم جالب خواهدبود .معاهده منشورانرژی ازجمله معاهداتی است که بادربرداشتن قواعدکلی وجامعه پیرامون سرمایه گذاری خارجی، موردتوجه کشورهای سرمایه پذیر قرارگرفته است. تاازاین طریق درراستای حفظ حاکمیت وتمامیت اقتصادی خوداقدام کنند. باتوجه به اهمیت مسائل زیست محیطی وهمچنین نقش انکار ناپذیرسرمایه گذاری خارجی دراقتصادایران، دربادی امر به نظرمی رسد الحاق ایران به این منشور، برای حل مسائل زیست محیطی مربوط به سرمایه گذاری تاحدزیادی راهگشا خواهدبود اما بابررسی قوانین ایران وهمچنین مفاد معاهده منشور انرژی ، دانسته می شود که منشورانرژی دراین زمینه به خوبی عمل نکرده و صرفا به بیان کلیاتی درباب اهمیت مسائل زیست محیطی پرداخته شده است.ازاین رو تصویب قوانین داخلی ویاپیوستن به کنواسیون ها ومعاهداتی که راه حل مشخص وکاربردی دراین زمینه داشته باشند، به نظرمفیدتر می آید.

سرمایه گذاری،محیط زیست ، معاهده انرژی