محمدامین دیاریان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست - منابع آب ، دانشکده زیست دانشگاه تهران
محمدحسین نیک سخن - استادیاردانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
مهرداد نظریها - استادیاردانشکده محیط زیست دانشگاه تهران

ازجلمه پیامدهای توسعه شهری افزایش سطوح نوذناپذیر وافزایش آلاینده های شهری نظیر ذرات جامد وتجمع آنها برسطوح مختلف است . به هنگام باران این موادازسطح زمین شسته شده و به زهکش های شهری منتقل می شوند. راهکارهای قدیمی برای کنترل سیلاب، خروج سریع رواناب ازمراکز شهرها بوده که این موضوع باعث می شود تاآلاینده ها به بدنه های آبی منتقل شده که دراینصورت تخریب های شدید محیط زیست راشاهد خواهیم بود. ازجمله روش های جدید کنترل سیلاب استفاده ازبهترین راهکارهای مدیریتی باهدف حذف آلاینده ها درمحل وافزایش زمان وقوع پیک سیل باایجاد تاخیر درزمان حرکت آب باران می باشد. دراین تحقیق مدلسازی بارش- رواناب درمنطقه 10 شهرتهران به عنوان منطقه موردمطالعه، بااستفاده از SWMM مدل شده است.دونوع BMP روسازی نفوذ پذیر وجویباغچه به منظوربررسی توانایی آنها درکاهش کمیت وافزایش کیفیت رواناب انتخاب شده اند. پس ازنمونه برداری از نهرفیروزآبادی، انجام کالیبراسیون وبررسی نتایج خروجی مدل، مشخص شد این نوع BMP هابازده قابل قبولی درکاهش دبی سیلاب وغلظت جامدات معلق داشته به طورمیانگین قادربه کاهش دبی سیلاب به میزان 13./ . وحذف 39./ . ازجامدات معلق ازروانات هستد

رواناب شهری، نهرفیروزآبادی، SWMM ,BMP روسازی نفوذپذیر، جویباغچه