امکان سنجی جمع آوری بهینه روان آب سطحی شهری با استفاده از مدل WMS و GIS (مطالعه موردی شهر پارس آباد)

سیل از جمله ویرانگرترین بلایای طبیعی بوده و تلفات و جانی و مالی فراوانی را می تواند به بار بیاورد. ایجاد شهرها و شهرکها و احداث شبکه های جمع آوری و دفع آبهای سطحی منجر به افزایش شدت حداکثر آبدهی سیلابها می شود و این امر ممکن است خطرات و خساراتی را متوجه مناطق شهری نماید. در این بین، WMS از جمله مدلهای جدید و جامعی می باشد که با تلفیق GIS و مدلهای متنوع توانسته است به عنوان ابزاری توانمند در زمینه شبیه سازی و مدیریت حوضه های آبخیز مورد استفاده قرار گیرد. در این پژوهش کنترل رواناب سطحی شهر پارس آباد مغان با استفاده از تلفیق روش های WMS و GIS بکار گرفته شده است. این پژوهش از نوع کاربردی و به روش توصیفی تحلیلی صورت پذیرفته و هدف از انجام این پژوهش با توجه به شهری بودن حوضه و هم چنین خسارات ناشی از سیل تخمین دبی حداکثر لحظه ای با توجه به شرایط محدوده و شماره منحنی به روش SCS با مدل هیدرولوژیکی WMS در حوضه آبخیز شهر پارس آباد می باشد. نتایج نشان می دهد که با توجه به خطای نسبی محاسبه شده به میزان 8/92 می توان اظهار داشت که با فاصله اطمینان به میزان 90 درصد می توان اطمینان حاصل کرد که WMS توانایی مدل کردن رواناب های سطحی شهر پارس آباد مغان را دارا می باشد.

Keywords:

رواناب , جمع آوری بهینه , WMS , GIS , شهر پارس آباد مغان