نقش رهیافت مشارکت مدار آبیاری در مدیریت پایدار طرحهای منابع آب

آب از اساسی ترین و مهمترین عوامل در توسعه روستایی و تولیدات کشاورزی شناخته شده است و زندگی روستایی به کشاورزی و تامین آب متکی و وابسته است. محدودیت منابع آب و اهمیت بهره وری در کشاورزی، مدیریت و رویکردهای نوین در راستای مشارکت بهره برداران در طرحهای عمرانی و ساماندهی فعالیتهای آنان در قالب تشکل های آب بران منابع آب را می طلبد. مشارکت به عنوان عنصر کلیدی و اساسی در دستیابی به اهداف توسعه پایدار از اهمیت خاصی برخوردار است. مشارکت های مردمی مهمترین وسیله برای تحقق سیاستها و برنامه های مهم اقتصادی و اجتماعی کشور به حساب می آید. مواد قانونی در برنامه های توسعه، گامی در این جهت است که هدف از آن مشارکت مردم در طرح های توسعه منابع آب به ویژه احداث شبکه های آبیاری و زهکشی و نیز بهره برداری از پتانسیل مشارکتی کشاورزان در اجرا و بهره برداری و نگهداری از این طرحها است. همچنین بهترین و موثرترین راهکار به منظور جلوگیری از مهاجرت روستائیان، ایجاد کارآفرینی در مناطق روستایی می باشد و ایجاد تعاونی ها و تشکل بهره برداران در آن تعاونی ها، بهترین گزینه به منظور انسجام تشکل های مردمی و اشتغالزایی آنان می باشد. بهره وری و راندمان تولید در روستاها به دلیل عدم بکارگیری روشهای نوین کشاورزی پایین میباشد بنابراین استفاده از شبکه های مدرن آبیاری و زهکشی و انسجام بهره برداران در تشکلهای آببران بر اساس همکاری و تعاون می تواند موجب ارتقای کارایی و بهبود وضعیت اقتصادی شود. مشارکت کشاورزان در قالب تشکلهای منسجم نباید تنها جنبه کمکهای مالی داشته باشد بلکه باید در کلیه مراحل برنامه ریزی، اجراء و بهره برداری از شبکه ها نیز مشارکت داشته باشند. بنابراین با مشارکت کشاورزان در مدیریت آبیاری و استفاده از دانش بومی منطقه، می توان گامی مؤثر در جهت شکوفایی کشاورزی، بهبود اشتغال و توسعه پایدار مناطق روستایی برداشت.

Keywords:

آب , توسعه , مشارکت , بهره برداران , تشکلها