بررسی تغییرات مکانی و پهنه بندی برخی از شاخص های کیفی آب برای کاربرد در طراحی آبیاری قطره ای در دشت کهریز ارومیه

دشت کهریز از نظر آب های زیرزمینی یکی از غنی ترین دشت های استان آذربایجان غربی است، که با توجه به استفاده بی رویه کشاورزان، با افت قابل توجهی مواجه بوده است. آبیاری قطره ای به طور بالقوه می تواند در مصرف آب زراعی صرفه جویی کند. در این پژوهش به بررسی زمین آماری مولفه های موثر در طراحی سیستم آبیاری قطره ای شامل شاخص های EC (هدایت الکتریکی)، TDS (کل جامدات محلول)، TSS (کل جامدات معلق)، SAR ( نسبت جذب سدیم)، PH (واکنش آب)، Na (درصد سدیم) LI (لانژیه)، PI (نفوذ پذیری)، RSC (کربنات سدیم مانده) می باشد. آب زیرزمینی دشت کهریز از نظر میانگین های EC وTDS با مقادیر 1880 میکروموس بر سانتی متر و 1894 میلی گرم در لیتر است، که نشان دهنده کیفیت مطلبوعی نبوده، اما کیفیت آب زیرزمینی این دشت از لحاظ Na، RSC، برای آبیاری مناسب بود. بر اساس میانگین های PH، TSS به ترتیب با مقادیر8/7 و 56/82 میلی گرم در لیتر، آب دارای خطر متوسطی برای گرفتگی قطره چکان ها است. ضمن ارزیابی روش کریجینگ، نقشه متغیرها با استفاده از این روش تهیه شد. بر اساس نقشه آب زیرزمینی، در حد متوسط تا بد قرار دارد. با توجه به مقدار میانگین TDS در دشت خطر زیادی برای گرفتگی قطره چکان ها وجود دارد. بر اساس نقشه PH، TSS آب زیرزمینی کهریز اکثر قسمت ها دارای پتانسیل متوسطی برای گرفتگی قطره چکان ها می باشد. مثبت بودن LI در اکثر قسمت های دشت نشان داد که کیفیت آب برای آبیاری مناسب نیست. در کل کیفیت آب زیرزمینی دشت کهریز برای آبیاری قطره ای مناسب نبوده است.

Keywords:

دشت کهریز , آبیاری قطره ای , هدایت الکتریکی , کیفیت آب , گرفتگی قطره چکان