ابوالفضل کربلایی حسینی غیاثوند - کارشناس ارشد معماری - قزوین
مسلم زرآبادی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد هیدج
علیرضا جزء پیری - دکتری معماری،استادیار دانشکده معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد هیدج
حمیدرضا شعاعی - دکتری معماری،استادیار دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود

باغ ایرانی در تاریخ هنر باغ سازی جهان با سبک و هویت خاص خود شناخته می شود که از 2500 سال پیش تا حداقل اوایل قاجار پایدار باقی مانده است و علی رغم تغییر شرایط زندگی،همواره مستمر بوده،در برابر تمام هجوم ها و اغتشاش های سیاسی پایدار مانده و تبدیل به سنت شده است.این سنت به اندازه کافی قوی بود تا در سرزمین های دور دست ، برای نمونه برداری از این مکتب الهام بخش باشد. از جمله این سرزمین ها اسپانیا بود.به موجب گسترش اسلام و ورود خلفای اموی به اسپانیا شیوه های معماری آنها نیز وارد این کشور شده و باغ سازی بر طبق ا لگوی ایرانی - اسلامی در اسپانیا آغاز می شود. باغ های اندلسی بطور صرف از ا لگوی ایرانی تبعیت نمی کنند و ریشه هایی از باغ سازی رومی و قرون وسطایی نیز در آنها به چشم می خورد. اما آنچه مسلم است بر اساس تشابه بالا، این باغ ها و از جمله مدینه الزهرا را می توان در طبقه بندی باغ ایرانی به شمار آورد. روش به کار برده شده در این تحقیق روش تطبیقی و مبتنی بر نگاهی توصیفی - تحلیلی بر اساس مطا لعات کتابخانه ای می باشد. در این راستا ابتدا کلیاتی راجع به ساختارهای باغ ایرانی بیان می شود و پس از بیان ویژگی های باغ های مدینه ا لزهرا به مقایسه نظام ساختاری، نظام آب، نظام کاشت و دیگر جزییات با باغ های اندلس می پردازیم. نتایج بیانگر آنست که باغ های اندلس علاوه بر تاثیر پذیری از باغ های ایرانی اسلامی، دارای تاثیراتی از باغ های رومی و قرون وسطایی نیز می باشد.

باغ ایرانی ، باغ آندلسی ، باغ های مدینه ا لزهرا ،