محمد رحمان پور - دانشجوی دکتری علوم تربیتی دانشگاه اصفهان
حمزه میرزایی - کارشناسی ارشد روانشناسی کودکان، دانشگاه علامه طباطبایی و مدرس مدعو دانشگاه، تهران، ایران
مصطفی حاتمی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
بتول حیدری - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی،دانشگاه آزاد خوراسگان، اصفهان، ایران

تاثیر هوش و ابعاد آن بر یادگیری همواره مورد نظر صاحبنظران بوده است. نظریه ضمنی هوش طی چند سال اخیر نمود یافته است و اندیشمندان به بررسی ابعاد و عناصر آن در موقعیت های گوناگون پرداخته اند. یکی از موقعیت های قابل کاربرد نظریه ضمنی، محیط های یاددهی یادگیری می باشد. هدف این نوشتار این بود تا با روش توصیفی تحلیلی به بررسی تاثیر ابعاد نظریه ضمنی هوش بر - - یادگیری بپردازد. تحلیل ها و بررسی های انجام شده نشان داد که نظریه ضمنی هوش دارای دو بعد مهم تاب آوری و خود تحولی می - باشد. تاب آوری به برداشت های افراد از توانایی های خود در مواجهه با مسائل یادگیری و آموزشی دارد که می تواند یادگیری آنها را در جهت مثبت تغییر دهد و آنها را به تلاش اتخاذ راه حل های متناسب و سنجیده ترغیب کند. خود تحولی نیز نشان دهنده برداشت های - یادگیرندگان از تاثیر و ارزشمندی ارتباطات در بهبود مهارت های ارتباطی آنها می باشد که مهمتر از یادگیری های آموزشگاهی و درسی است.

نظریه ضمنی هوش، تاب آوری، خود تحولی، یادگیری