سجاد رستمی - دانشجوی کارشناسی ارشد تکتونیک، دانشگاه بوعلی سینا
بهزاد زمانی - استادیار تکتونیک و مسول مرکز پایش پیشنشانگرها، دانشگاه تبریز،
لیلی ایزدی کیان - استادیار تکتونیک، دانشگاه بوعلی سینا

در پهنهبندی نسبی خطر زمینلرزه در ایران، شهرهای موجود در امتداد گسل شمال تبریز به ویژه کلانشهر تبریز یکی از شهرهای پر خطر ایران به شمار میرود. گسل تبریز منشا زلزلههای ویرانگر درطول تاریخ بوده و میتواند بار دیگر با فعالیت مجدد خود باعث ویرانی سازههای مستقر در امتداد خود شود. از این رو با تعیین دوره بازگشت زمینلرزه برای سه پاره اصلی گسل و مشخص نمودن زلزله طرحو زلزله بهرهبرداری برای سه پاره و با لحاظ نمودن آنها در مقاوم سازی سازههای منطقه میتوان تا حدودی از تلفات ناشی از زلزله کاست. در این مقاله ابتدا کاتالوگ یکنواختی از زمین لرزههای رخ داده بین سالهای 0011 تا 4102 میلادی در امتداد گسل شمال تبریز تهیه و فهرست زمینلرزهها با هدف اطمینان از مستقل بودن رویدادهای زمینلرزه به روش نوپوف پردازش و پیشلرزه و پسلرزههایموجود در کاتالوگ حذف شد. سپس احتمال دوره بازگشت زمینلرزهها برای بازههای ،01 ، زمانی 0 270 سال برحسب ،011 بزرگا برای سه پاره گسل شمال تبریز به روش کیکو تعیین گردید. در ادامهنتایج حاصل برای سه پاره مورد مقایسه قرار گرفت که در بین سه پاره احتمال دوره بازگشت زمین- لرزهها برای پاره میانی و شمالی بیشتر از پاره جنوبی بدست آمده است. همچنین میزان زلزله طرح و بهرهبرداری برای پاره شمالی و میانی یکسان و به ترتیب 6/8و4/5وبرای پاره جنوبی 5/8و3/5 برآورد شده است

مخاطرات لرزهای، پاره گسل تبریز، دوره بازگشت، توسعه شهری، زمینلرزه