سنجش میزان پایداری محلات شهری (نمونه موردی: محله استخر شهر ری)

با توجه به رشد روزافزون جمعیت شهرها و رشد و گسترش افقی بسیاری از شهرها توجه به معیارهای پایداری به جز لاینفک برنامه ریزی شهرها تبدیل شده است. در یک محله پایدار اقداماتی نظیر الگویتوسعه شهری فشرده و متراکمسازی بافت شهری، استفاده مختلط از زمینهای شهری، توجه به مسیر پیاده و دوچرخه، حس تعلق ساکنین، امنیت، برقراری ارتباطات جمعی، مشارکت شهروندان، بازیافتزباله، بکارگیری انرژیهای پاک و رضایت ساکنین از خدمات محلی مطرح است. همچنین کاهش استفاده از اتومبیل و تأکید بر استفاده از حمل و نقل همگانی و پیاده از دیگر اصول پایداری محلیهستند. روش تحقیق این مقاله توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانهای و میدانی میباشدبطوریکه سعی شده است مدلی مفهومی از اصول و معیارهای کلی پایداری در محلات شهری ارائه - شود. پس از آن نیز میزان پایداری محله استخر که در نزدیکی حرم حضرت عبدالعظیم در شهر ری قرار دارد، براساس اصول و معیارهای پایداری سنجش میگردد که نتایج حاصل از این مطالعه نشان میدهد محله استخر از لحاظ معیارهایی همچون اختلاط کاربریها نسبتا پایدار اما در ارتباط با معیارهای دیگری همچون بهرهبرداری از انرژی پاک در ساختمانها و مکانهای عمومی، مسیرهای پیاده و دوچرخه سواری، حداقل عرض مناسب قطعه برای حداکثر نورگیری، رنگ نمای مناسب با اقلیمشهر تهران، تامین سطح مناسبی از فضای سبز و حفاظت از باغها و فضاهای سبز موجود، امنیت عابرانپیاده، عرض مناسب در معابر محلات برای کاهش تمایل به استفاده از اتومبیل شخصی و ... نسبتا ناپایدار است.

Keywords:

توسعه پایدار , پایداری محلی , سنجش , شهر ری , محله استخر