واکاوی عوامل محیطی در محدودههای توسعه فیزیکی شهر سبزوار در دهههای اخیر

رشد سریع و بیبرنامه شهرهای کشور در دهههای اخیر موجب دستاندازی بدون برنامه و تغییر کاربری محیط های طبیعی اطراف شهرها شده است در حالی که بسیاری از این مناطق توان تحمل بارگذاری اضافی و ایجاد تأسیسات سنگین را ندارند. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی ویژگیهای مختلف توپوگرافیکی، ژئومورفولوژیکی و محیطی مؤثر در محدوده توسعه اخیر و آتی سبزوار است. توسعه شهر به سمت شمال باعث نزدیکی محدوده جدید به کانون -های زلزله و مناطق با ریسکپذیری بالاتر وقوع زلزله، نزدیکی به خطوط گسل و زمینهای با ساختارتبخیری شده که از عوامل منفی در گسترش کاربری شهری محسوب میشود. در میان مناطق گسترش شهر واحد تپه ماهورهای کم ارتفاع نئوژن با مساحت حدود 39/14 کیلومتر مربع در شمال شهرسبزوار به واسطه دارا بودن لایه های مارن، رس ژیپس، ایندریت وماسه دوره میوسن مستعد پدیدههای تیسکوتروپی، نشست ناشی ازانحلال و نشست تحکیمی، عبور گسل، استعداد انتقال سریع امواج زلزله نامساعدترین محدوده شهرسازی محسوب میشود اما درسال های اخیر شاهدگسترش ساخت و ساز در این محدوده هستیم. در عوض مناطق جدید از جهت چشمانداز، شیب، دوری از منابع گرد و خاک از شرایط مناسبتری نسبت به هسته اصلی شهر سبزوار برخوردار است.

Keywords:

تنگناهای محیطی , تپه ماهورهای نئوژن , توسعه فیزیکی , سبزوار