فریدون شیروانی - دکتری عمران،عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر
سیدمحمد میرحسینی هزاوه - دکترای عمران-سازه عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک
مهدی ربیعی - دانشجوی کارشناسی ارشد ،گروه ارشد سازه دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک

بهسازی سازه ها و اعضای بتنی به علت تغییر شرایط بارگذاری و یا شرایط محیطی وغیره یک از کارهای جدایی ناپذیر در امر سازه های بتنی به حساب می آید.استفاده از روش و مصالحی که بهترین نتیجه ممکن را بدست دهد مهمترین عامل در فرایند بهسازی است.استفاده از میله هایFRPکه به روش نزدیک به سطح نصب می گردند روشNSM یکی از روشهای تقریبا جدید و کارآمد در این زمینه می باشد.نوع جنس این میله ها در میزان کاهش تغییر شکل های اعضا بتنی بخصوص تیر های عمیق از اهمیت برخورداراست.انواع میله هایFRP در جنس های کربنی ،شیشه ای و آرامیدی در حال حاضر در دسترس می باشد.در این پژوهش بر اساس نتایج حاصل از مدلسازی تیر عمیق بتنی با نرم افزارABAQUSبیان می شود که شرایط تکیه گاهی تاثیر زیادی در نتایج نهایی بهسازی نداشته و میله های کامپوزیتی از جنس کربن و شیشه GFRP و CFRP بیشترین تاثیر را در کاهش خیز و کرنش (درنتیجه کنترل عرض و میزان ترک ها) دارند و با استفاده از آنها به میزان حداقل(یک میله) به نتیجه مطلوب در این امر خواهیم رسید.استفاده از میله های کامپوزیتی آرامیدی بعلت تاثیر کم بجز در مواردی که با توجه به شرایط محیطی ملزم به استفاده از آنها هستیم توصیه نمی شود

نصب نزدیک سطحNSM ، میلهFRP ، میله کربنیCFRP ، میله شیشه ای GFRP ، میله آرامیدی AFRP