صادق تهمتن - استاد دانشگاه آزاد فسا

شبکه های موردی شبکه هایی هستند که برای مسیریابی از هیچ عنصر کمکی شبکه ای استفاده نمی کنند . بلکه در این شبکه هاخود گره های شرکت کننده در شبکه وظیفه مسیریابی شبکه را به عهده دارند . شبکه های موردی به علت عدم استفاده از زیر ساختاز پیش بنا شده، میتوانند استفاده های گوناگونی داشته باشند . این شبکه ها می توانند به راحتی راه اندازی شوند، مورد استفاده قرار بگیرند و نهایتاً از میان بروند . در شبکه های سیار موردی پروتکل های مسیریابی مختلفی در این نوع شبکه ها ارائه شده است که هرکدام دارای مزیا و معایبی می باشند؛ یک گروه از این پروتکل ها پروتکل های مبتنی بر تقاضا می باشند که نسبت به پروتکل هایازپیش محاسبه شده از کارایی بهتری برخوردار هستند چون نیاز به پخش دوره ای اطلاعات ندارنبد در این مقاله هدف افزایش نرخ تحویل بسته ها در زمان ارسال اطلاعات در شبکه های سیار موردی بر اساس پروتکل Dynamic Source Routing می باشد که با توجه به کشف و نگهداری مسیر عملیات انتقال اطلاعات را با وجود اخبتلال در لینکها به درستی به انجام رساند؛ طوری که هر گره از شبکه در طول مسیر حداقل داده ها را از دست بدهد. نتایج شبیه سازی بر روی گره های متحرک نشان می دهد که در یک محیط مشابه روش پیشنهادی در مقایسه با پروتکل پایه، نرخ تحویل بسته ها را به میزان 12 درصد افزایش می دهد.

توپولوژی ، Mobile Ad Hoc ، ODSR ، Routing ، Dynamic Source Routing