بررسی محله های مسکونی پایدار مورد مطالعه محله سیلاب قوشخانه و یوسف آباد شهر تبریز

به دنبال تغییر در شرایط و عوامل مور بر گسترش و توسعه شهری در دوران اخیر، محله های مسکونی انسان ساخت جایگاه ویژه ای در شکل گیری شهر ها داشته اند. در حالی که توسعه شهری پایدار بخش عمده ای از ادبیات شهرسازی سال های اخیر را به خود اختصاص داده است، پرداختن به اصول و معیارهای توسعه محله ای پایدار هنوز نیازمند تحقیق و پژوهش فراوان است.محله های سیلاب قوشخانه و یوسف آباد شهر تبریز را می توان یک محله نسبتاً پایدار دانست که محصول برنامه ریزی نادرست و طراحی نادرست شهرسازی دوران معاصر از بابت تشکیل حاشیه نشینی در این منطقه از تبریز دانست.یافته های تحقیق حاضر نشان می دهد که اصول و معیارهای پایداری محله نظیر هویت ، سرزندگیف دسترسی، تنوع، تامین خدمات و امنیت ، در حد مناسبی با وجه به فرهنگ غالب بر منطقه در این محله ها تحقق یافته است.با وجود این ، آنچه که به عنوان هشدار و دغدغه جدی مطرح است،ظرفیت قابل تحمل محله است. محله های یاد شده به آستانه ظرفیت های جمعیتی و ساختمانی رسیده و چنانچه نظارت مستمر به عنوان یک اصل مهم مورد غفلت قرار گیرد ،اصول و معیارهایی که پاپداری برخی از قسمت های هر یک از محله ها را تا کنون تضمین کرده اند ،از دست خواهند رفت.بدین ترتیب ، علاوه بر اصول معمول در برناممه ریزی و طراحی محله ها ، اصل ظرفیت قابل تحمل محله می باید. به عنوان یک اصل تعیین کننده و اجتناب نا پذیر برای پایداری محله ها مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

محله , توسعه پایدار , آسیب پذیری , هویت , سیلاب قوشخانه و یوسف آباد