استخراج و تدوین الگوهای طراحی پارکهای فرهنگی و هنری شهرها (بر اساس نمونه های موفق داخلی و خارجی)

از دیدگاه محیط زیست؛ فضای سبز شهری، تشکیل دهندهی بخش جاندار ساخت کالبدی شهر است. پس هرگاه ضرورت وجود فضای سبز شهری در شهرهایی که تمایل دارند فرهنگ و توسعه یافتگی را در خود پرورش داده و توسعه یافته شوند و از ظاهر و نما گذشته و به عمق برسند و بدرستی ادراک شوند، منطق طراحی چنین حکم می کند که میان بخش بی جان و جاندار ساخت کالبدی نوعی تعادل برقرار باشد. فضاهای سبز بر حسب مقیاس و شکل خود، به عنوان یکی ازعوامل مشخصه ی شهر عمل کرده و تشخص و هویت را تقویت می کنند به گونه ای که این فضاها و تشخص و هویت شهر را تقویت می کنند. یکی از شاخص های شناسایی هویت فرهنگی شهر، مؤلفه ی طبیعی است. مقاله حاضر در راستای استخراج و تدوین الگوهای طراحی پارکهای فرهنگی و هنری شهرها میباشد. در این مقاله با استخراج الگوهای طراحی پارکهای شهری و بررسی نمونه های موفق داخلی و خارجی و با توجه به نیازهای روانی، رفتاری، فرهنگی و هنری اهالی شهرها، عدم اشتیاق مردم برای حضور در این فضا ها و تنزل کیفیت زندگی جمعی را شناسایی نموده و الگوهای طراحی مناسب ارائه داده شدهاست. در این پژوهش روش پیمایشی برای شناخت و تحلیل محیطی و همچنین روش توصیفی تحلیلی برای تفسیر داده ها و محیط و در ادامه جدولی جهت ارائه ی الگوهای طراحی بکار گرفته شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد مدلی که بر پایه ی الگوهای پارک های فرهنگی و هنری موجود در نمونه های موفق طراحی گردد استقبال مردم و میزان حضورپذیری افراد را به دنبال دارد.

Keywords:

فضاهای سبز شهری , پارک , فرهنگ , هنر , هویت , الگوهای طراحی