ملیحه احمدی - عضو هیات علمی گروه شهرسازی، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی،واحد تهران، ایران
زهره حبیبی - دانشجوی کارشناسی ارشدبرنامه ریزی شهری ،گروه تحصیلات تکمیلی شهرسازی، واحد شهر قدس،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران ، ایران
ملیحه زاریان - دانشجوی کارشناسی ارشدبرنامه ریزی شهری ، گروه تحصیلات تکمیلی شهرسازی، واحد شهر قدس،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران ، ایران

برنامه ریزی سرانه کاربری اراضی شهری به عنوان هسته اصلی برنامه ریزی شهری نقشی مهمی در ساماندهی فضایی - مکانی شهرها ایفا می کند،از آنجاییکه ایران از جمله کشورهایی است که دارای اقلیی های متنوع می باشد، برنامه ریزی کاربری در بخش سرانه مسکن می تواند یک از محورهای اصلی برنامه ریزی شهری باشد که همراه با بر نامه ریزی سایر سرانه ی کاربری ها یی چون تجاری، آموزشی، بهداشتی درمانی، اداری انتظامی،صنعتی،فرهنگی مذهبی،فضای سبزو ورزشی،حمل و نقل و انبار، تاسیسات و تجهیزات ؛نحوه توسعه آتی شهر را تعیین می کند. نحوه رویکرد و چگونگی برنامه ریزی کاربری اراضی شهری نه تنها نقش اساسی در کیفی و کارآیی برنامه های جامع شهری خواهد داش ؛ بلکه اساس نظام توزیع فعالیتها، خدمات و سرانه کاربریها را تعیین نموده و به تو سعه پایدار شهری خواهد انجامید .پژوهش حاضر به روش توصیفی ، تحلیلی و با مطالعه ی اسنادی - کتابخانه ای سعی دارد به ارزیابی فضاهای مسکونی در طرح های توسعه شهری ایران با توجه به شرایط اقلیمی و جمعی شهرهای مختلف بپردازد. نتایج بیانگر ای موضوع می باشد که نقش اقلیی و جمعی در شهرها از اساسی ترین محورهای تعیین کننده سرانه ها در جایگاه های مختلف می با شد. و با توجه اینکه مسکن در مقایسه با سایر کاربری ها دارای اهمیت بیشتری می باشد به ارائه راهکارهای لازم در راستای توازن بین سرانه مسکن و سایر سرانه ها می پردازد.واژه

کاربری اراضی ، طرح های توسعه ی شهری ، سرانه های مسکونی ، اقلیی ، جمعیت