الهام موحد - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، گروه مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه، مراغه، ایران
محمدعلی لطف اللهی یقین - استاد، دانشکده عمران، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

بتن خودتراکم بتنی با کارایی بالا و عدم جدا شدگی مصالح سنگی است که میتواند در محل مورد نظر ریخته شده، فضای قالب را پر کرده و اطراف آرماتورها را بدون نیاز به تراکم مکانیکی فرا بگیرد . مطالعه وتحقیق پیرامون بتن خودتراکم به جهت رفع نواقص و مشکلات تولید وکاربرد آن وپیشبرد نقاط قوت وتواناییاش درآیندهای نه چندان دور ضرورتی آشکار و هدفی دست یافتنی است، با در نظر گرفتن موارد عنوان شده، میتوان گفت مطالعات در ارتباط با جنبه های مختلف بتن خود تراکم (شامل رفتار در حالت تازه و سخت شده) و نیز مسایل اجرایی آن همچنان در دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی ادامه دارد و پژوهشگران صنعت بتن در تلاش هستند تا با به کارگیری تکنولوژیهای جدید ،بهینه سازی نسبت های اختلاط و استفاده از مصالح بومی کشور خود، با صرف کمترین هزینه به خواص مطلوب بتن خود تراکم دست یابند، لذا برای بومی سازی این نوع از بتن و نیز استفاده از مصالح زائد صنعتی که تهدیدی برای محیط زیست به شمار می رود و همچنین با توجه به اینکه سنگدانه ها در حدود 75 درصد حجم بتن را تشکیل می دهند، بررسی خواص و نوع تاثیر گذاری آنها حائز اهمیت است، بنابراین در این تحقیق که به صورت آزمایشگاهی انجام شده، رئولوژی بتن خودتراکم با جایگیزنی 0% و 25% و 50% و 75% و 100% ریزدانه این نوز بتن با سرباره ذوب آهن البرز غرب شهرستان ابهر از طریق آزمایش های روانی اسلامپ، قیبف V، جعبه L و Jring مورد بررسی قرارگرفت، نتایج بدست آمده نشان میدهد که شاخص پایداری چشمی به ترتیب از 0 به 3 افزایش یافت.

بتن خود تراکم ، رئولوژی ، سرباره ذوب آهن