فرزاد ستوهیان - استاد دانشگاه گیلان
یاسمن محمدی - دانشجو کارشناسی رشته مهندسی عمران دانشکده فنی دانشگاه گیلان
محدثه ابراهیمی - دانشجو کارشناسی رشته مهندسی عمران دانشکده فنی دانشگاه گیلان

سد مخزنی شهر بیجار، سومین سد اجرا شده از نوع سنگریز رویه بتنی در ایران می باشد. سد سنگریز رویه بتنی، یکی از انواع سدها سنگریز بوده که یک رویه بتنی در بالادست آن، همانند آب بند عمل نموده و مانع از عبور آب به طرف پایین دست می شود. برا ی اندازه گیری میزان نفوذپذیری از دو روش لوژن و لوفران استفاده می شود. به طور کلی، روش لوژن برای اندازه گیر میزان نفوذپذیر ی درسنگ ها و روش لوفران در رسوبات دانه ای مورد استفاده قرار می گیرند. همچنین به منظور کنترل دوغاب تزریق شده و پرده آب بند ایجاد شده می توان آزمایش لوژن را به کار برد. نتیجه گمانه ها کنترلی حفر شده، بیانگر پرشدگی کامل درزه ها با دوغاب سیمان، اخذ لوژن ها زیر 2 و خورندها زیر 50kg/m بوده است. بدیهی است افزایش عمق پرده و حفر گمانه ها پرده با شیب و آزیموت تدقیق شده، نقش موثر در حصول نتایج مثبت داشته است. نظر به تحلیل عدد صورت گرفته، ملاحظه می گردد مقدار نشت محاسبه شده از محاسبات تراوش سه بعد حدود 1١ % ازمقدار نشت مخزن که در مطالعات برنامه ریز منابع آب به میزان 94/0 میلیون متر مکعب در سال در نظر گرفته شده است، کمتر می باشد. طول پرده تزریق در محدوده زیر سرریز به میزان حدود 50 متر در تکیه گاه راست به صورت متصل و دوخته شده به شیل، به اندازه کافی طولانی انتخاب شده است.

زمین شناسی ساختگاه ، رویه بتنی ، دوغاب تزریق ، پرده آب بند ، روش لوژن ، روش لوفران