مهدی حکم آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران سازه، موسسه ی غیرانتفاعی علوم و توسعه ی آریا

یکی از خرابی های رایجی که اخیراً مورد توجه آیین نامه های مختلف در سراسر دنیا قرارگرفته است، تخریب پیش رونده نام دارد، که در اثر تخریب ناگهانی یک عضو و تأثیر آن بر دیگر اعضای سازه، قسمت بزرگ و یا در برخی مواقع کل سازه خراب می شود. این نوع خرابی در بیشتر مواقع به دلیل انفجار رخ میدهد. نوع تخریبی که در اثر انفجار در سازه ایجاد میگردد، بسته به فاصله ی مواد انفجاری تا سازه ی مورد بررسی، ممکن است منجر به انهدام کامل آن در مدت زمان بسیار اندک شود و یا اینکه تخریبی موضعی در آن ایجاد نماید. در سالهای اخیر کمیته های گوناگون به بررسی و بازبینی مکانیزم تخریب پیش رونده پرداخته و استانداردهای خود را برای طراحی در برابر این خرابی سازه ای ارائه و ارتقا داده اند. وزارت دفاع آمریکا ، اداره ی خدمات عمومی آمریکا و استانداردهای اروپایی از جمله ی این کمیته ها هستند که به طور گسترده در این راستا تحقیقاتی را انجام داده اند، این در حالی است که در ایران هنوز آیین نامه ی منسجمی ارائه نشده و تنها در پیش نویس مبحث 21 از تعاریف کلی تخریب پیش رونده استفاده شده است. در مقاله ی حاضر به بررسی و ارزیابی رویکردهای اجرایی در این استانداردها و آیین نامه ها پرداخته شده است تا بتوان در مقابله با تخریب پیش رونده بهترین پیشگیری ها و تمهیدات صورت گیرد. اما در مجموع با توجه به این که این عامل مخرب هیچگاه به طور کامل قابل پیشبینی نیست، لذا تمامی آیین نامه ها و استانداردها هرساله نیاز به بررسی و بهروزرسانی خواهند داشت.

تخریب پیشرونده ، رویکرد ، آیین نامه ، تمهیدات ، مکانیزم