علیرضا شربتدار - کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه تهران
مهدی شربتدار - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های هیدرولیکی، دانشگاه سمنان

مهندسین همواره در تلاش بوده اند تا سهم خسارت ناشی از جانب نقصان دانش خود در وقوع حوادثی مانند زلزله که پدیده ای ناگهانی و بدون اعلام قبلی است را به حداقل برسانند. بزرگترین مشکل مهندسین در این سیر عدم قطعیت های فراوان در پدیده زلزله، طراحی و اجرای یک ساختمان می باشد. از طرفی یکی از مهمترین دغدغه ها توجیه اقتصادی و ریسک ناشی از طراحی و اجرای ساختمان ها می باشد. یکی از مهمترین راهکارها جهت کاهش مخاطرات زلزله، مقاوم نمودن ساختمان های موجود و طراحی ساختمان های مقاوم تر برای زلزله های آینده می باشد. اما روند طراحی موجود در آیین نامه های نیروی مختلف نتوانسته است از مشکلات و دغدغه های طراحان دراین مسیر بکاهد. لذا ارائه و بسط روش هایی که بتواند مسائل فنی و مالی موجود در یک طراحی را به طور همزمان مورد بررسی قرار دهد، ضروری به نظر می رسد. اخیراً و در اولین دهه از قرن بیست و یکم، توجه روز افزونی در کلیه کشورهای توسعه یافته و تا حدودی در کشورهای در حال توسعه به لزوم در نظر گرفتن صحیح، صریح و در عین حال اصولی عدم قطعیت های موجود در پارامترهای مختلف طراحی از جمله بارهای محتمل در طول عمر مفید سازه به ویژه زلزله و همچنین پارامترهای مقاومتی می شود. این موضوع منجر به شکل گیری تفکر طراحی بر اساس عملکرد در فضای کاملاً احتمالاتی به جای طراحی بر مبنای ضرایب بار و مقاومت در فضای تعیینی شده است.

طراحی لرزه ای ، عملکرد ، قطعیت ، خسارت