سام عطاری جبارزاده - دانشجوی مقطع کارشناسی

این برج در تاریخ 1297 میلادی در دوره ایلخانیان در محله آخنی تبریز بنا گردیده است. محل استقرار آن از روی خرابه هایش که تا دهه 30 قررن 13 شمسی موجود بوده و در فاصله ی 3 کیلومتر بیرون از حصار تبریز (دروازه گجیل) واقع بوده است. این بنا 12 ضلعی بوده و شکل این بنا شبیه به برج های تاریخی مراغه بوده و سبک آن معماری آذری است. این بنا به مرور زمان به علت رانش زمین کج شده و پس از سال ها به علت زمین لرزه شدید تبریز تخریب شده است. آخنی به لحاظ نهر های فراوانی که از کوه پایه های سهند به سمت شمال سرازیر بوده و نهایتا به رودخانه شیرین چای که امروزه میدان چای نامیده میشده است، بهمین سبب (آخنی) یعنی (جاری) نامیده شده است. کاربری این بنا شامل ارک شاهی ، بلند ترین ساختمان جهان آن روز ، محل بارعام و پذیرفتن سفرای خارجی ، دیدبانی محیط اطراف ، گرای راهنما برای کاروانها و یا تک سواران پیک و نیز بعنوان بنای یادمان و مقبره مورد استفاده قرار گرفته است. کاشی های بکار رفته در این بنا به رنگ های آبی،نیلی و مشکی بوده است که در سال 1939 نمونه هایی از آنها توسط شرق شناسان برداشته و به اروپا برده شده است. تصاویری که در رابطه با این موضوع وجود دارد ، نقاشی ژان شاردن سیاح فرانسوی و یک نقاشی مینیاتور ایرانی می باشد. اطلاعات توصیفی و ابعادی در نوشته های ایرانی اروپایی وجود دارد. هدف این پروژه باز سازی بنای مزبور بر اساس تحلیل اطلاعات تصاویر فوق می باشد.

آخنی ، معماری تاریخی تبریز ، شنب غازان ، سبک معماری آذری ، دروازه گجیل تبریز