علیرضا عجمی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری گروه معماری علوم و تحقیقات سمنان دانشگاه آزاد اسلامی سمنان ایران
محمد شجاعی - استادیار دانشکده معماری گروه معماری واحد ورامین پیشوا دانشگاه آزاد اسلامی ورامین ایران

جامعه از تعاملات الگوداری تشکیل شده است که افراد به هنگام ارتباط با یکدیگر، به منظور دستیابی به هدف های معین خلق می کنند. امروزه عرصه های عمومی به فضای واسط و عبور، بین دو عرصه خصوصی مبدل شده است. ما با مرزهای متعدد، سالها بدون ایجاد رابطه از کنار یکدیگر عبور می کنیم. افراد جامعه بوسیله حباب های نامنظم و نا مرئی، مرزهایی از خصوصی ترین فضا (ذهن) تا عمومی ترین (عرصه های عموی) می سازند، بواسطه آن از همفاصله می گیرند و یا با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. مرز و محدوده هایی که دو قلمرو را از همدیگر جدا می سازد واضح ترین تجلی فضای تمایز در زندگی اجتماعی می باشد. بنابراین با برپایی مرزها بنحوی که شفاف و قابل رویت باشند، حس ترس از تجاوز به حریم شخصی ازبین می رود. منعطف کردن مرزها و ایجاد حس امنیت می تواند تماشاچیان (افراد جامعه) را بعنوان بخشی از نمایش به صحنه بکشاند، می تواند از آنها بازیگر بسازد، کاری کند که خود را در میان دیگران ببینند و خود را تحسین کنند، بدین ترتیب است که وحدت بین آنها کامل می شود. در تدوین پژوهش حاضر از راهبرد تحقیق توصیفی - تحلیلی استفاده شده است. پدیده های اجتماعی -کالبدی در یک زمینه خاص تبیین و توصیف شده و سپس با نگاهی کل نگر تحلیل گردیده اند. این مقاله بر این فرض استوار است که از انعطاف پذیری مرزها و تشویق برای مشارکت افراد جامعه بعنوان بازیگران در صحنه عمومی می توان برای گسترش تعاملاتاجتماعی استفاده کرد.

عرصه عمومی ، فضای عمومی ، تعاملات اجتماعی فرهنگی ، انعطاف پذیری ، مشارکت و تقویت نقش جامعه