فائزه مناقبی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه شاهرود
مسعود طاهری شهرآئینی - استادیار دانشکده معماری دانشگاه شاهرود

معماری به عنوان مقوله ای انسان ساخت، ارتباط تنگاتنگی با طبیعت دارد. توجه به طبیعت که معماری، خود زاده ی آن است و طراحی بر مبنای عوامل اقلیمی، با تقویت رویکرد طبیعت گرا و انسانگرایانه معماری راه را برای دستیابی به شرایط مطلوب زندگی هموار می سازد. باد از جمله عوامل اقلیمی است که تأثیر به سزایی بر آسایش انسان در فضاهای باز شهری و همچنین فضای زندگی می گذارد. وزش باد با توجه به اقلیم هر مکان جغرافیایی قادر است شرایط مناسب محیطی را فراهم آورد که در عین حال محدودیتهایی را نیز در زمینه طراحی ایجاد می کند. از این رو در طراحی فضاهای مختلف شهری علاوه بر توجه به کیفیتهای عملکردی، بصری و زیبایی شناختی، توجه به نوع اقلیم شهر و چگونگی تأثیر باد بر مجموعه های شهری و ساختمان ضروری است. پتانسیل سنجی انرژی باد، استفاده بهینه از آن و کنترل شرایط نامطلوب موجب میگردد تا علاوه بر کاهش آلودگیهای زیست محیطی و استفاده حداقلی از سوختهای فسیلی، هزینه های ناشی از زندگی ماشینی کاهش یابد. این مقاله با نگاهی به تأثیر باد بر مجموعه های شهری، فضاهای باز و فضای زندگی، نحوه برخورد مناسب با این انرژی را در شرایط مختلف و عناصر گوناگون طراحی بررسی می کند تا بتواند با ارائه راهکارهایی برای افزایش بهره وری از انرژی باد در تهویه طبیعی ساختمان و کاهش آثار نامطلوب آن در فضاهای شهری، تطبیق عوامل محیطی با شیوه های طراحی را برای معمار و شهرساز میسر گرداند و با هماهنگی حداکثری طبیعت و معماری گامی در جهت بهبود کیفیت زندگی انسان بردارد.

آسایش حرارتی ، باد ، مجموعه های شهری ، تهویه مطبوع ، بادشکن