بررسی راهبردهای بازآفرینی کالبدی در بافت های تاریخی (مطالعه موردی: بافت تاریخی- فرهنگی شهر تبریز)

بافت های تاریخی و واجد ارزش شهرهای ایران که عموماً در هسته مرکزی این شهرها قرار گرفته اند به دلیل برخورداری از امتیازات برجسته، دارای پتانسیل بالقوه بالایی برای بازآفرینی و تجدید حیات هستند. این بافت ها که زمانی نه چندان دور، در اوج سرزندگی اجتماعی بوده و کیفیت های بالایی از زندگی را برای تمامی ساکنانشان ارائه می دادند، متاسفانه در عصر حاضر بدلیل رهاشدگی و عدم سازماندهی در ساختار آنها ، دیگر آن روح و حیات اجتماعی گذشته را نداشته و دچار ناکارآمدی گسترده ای در ابعاد کالبدی و معنایی گشته اند. این عرصه ها را آفرینش مجدد نیاز است. اصلی ترین هدف و راهبرد این مقاله، لزوم انجام مداخلات سنجیده کالبدی ، برپایه اصول طراحی شهری و با درنظر گرفتن اصل هم پیوستگی با بافت های قدیمی بوده که برهمین اساس ضمن بررسی روشهای بازآفرینی کالبدی در این عرصه ها و نیز مروری بر تجارب جهانی انجام یافته ، می توان به اهمیت موضوع بازآفرینی کالبدی دربافت مرکزی و تاریخی شهرهای معاصر پی برد. محدوده تاریخی فرهنگی شهر تبریز نیز که به عنوان یک گنجینه ارزشمند، در هسته مرکزی این شهر قرار گرفته است از این امر مستثنی نبوده و می بایستی با ترسیم یک چشم انداز روشن برای احیاء و باز زنده سازی این محدوده و با بکارگیری شیوه ها و تکنیک های خاص خود ، بازآفرینی این بافت غنی را به ارمغان آورد. این مقاله سعی برآن داشته تا ضمن بررسی نقاط قوت ،ضعف ،فرصت ها و تهدیدهای موجود در این بافت، پیشنهاداتی را جهت باز زنده سازی محدوده مورد مطالعه ارائه نماید.

Keywords:

بازآفرینی کالبدی , بافت تاریخی تبریز , اصول بازآفرینی , پیشنهادات