ارزیابی استفاده از نماهای رسانه ای و تعاملی و بررسی تاثیرات مثبت و منفی آن بر ایماژ شهری

برخلاف ساختمان، که معمولا به عنوان عنصری ایستا تلقی می گردد، فضای شهری، فضایی است سرشار از تحرک، تحول و پویایی. در این میان، نماهای شهری که عموما توسط مجموعه ای از نماهای ساختمانی تشکیل می شود، می تواند ماهیتی دوگانه داشته باشد. به عبارت دیگر به طرق مختلف، به ویژه با بهره گیری از تکنولوژیهای عصر جدید، این امکان ایجاد شده است که همگام با سایر عرصه های زندگی، نمای ساختمان ها نیز ماهیتی پویا بیابند که جلوه هایی از آنها را می توان در نماهای رسانه ای (Media Facades) بازی، با نور، تلویزیون های شهری و غیره مشاهده نمود این پویایی و تغییرپذیری شهر و همخوان شدن ماهیت نمای ساختمانها با فضاهای شهری، اغلب عاملی مثبت قلمداد می شود . با این همه، ارزیابی تاثیر این موضوع بر منظر و انگارهی شهری (ایماژ شهر) بسیار ضروری است. در واقع یکی از تاثیرات نامطلوب این امر، میتواند ایجاد سردرگمی مردم شهر از طریق آشنازدایی از فضاهای شهری و در نتیجه تزلزل انگاره فضایی گردد که می تواند کاهش هویت فضای شهری را در پی داشته باشد. در این مقاله تلاش شده است با بررسی قابلیت های نماهای تغییرپذیر و تعاملی، میزان پویایی و تغییرپذیری شهری مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته و تاثیرات مثبت و منفی استفاده از اینگونه نماها در انگاره شهری بررسی گردد. در این روند ابتدا چهارچوب نظری در قالب مطالعات کتابخانه ای صورت پذیرفته و سپس با بررسی میدانی برخی از جلوه های نماهای رسانه ای و تعاملی، به ارزیابی و ارائه ی راهکارهایی در جهت به کارگ یری تکنولوژی این نماها پرداخته شده است.

Keywords:

نماهای رسانه ای , نماهای تعاملی , پویایی و تغییرپذیری , انگاره شهر