مطالعات تطبیقی تقابل سنت و مدرنیته در معماری معاصر ایران، دوره پهلوی اول (مورد مطالعاتی: شهر تهران)

بررسی و شناخت سنت و مدرنیته و ویژگی های آن ها ، به عنوان دو دیدگاه که در دوران معاصر در عرصه های مختلف زندگی آدمی تاثیرگذار بوده اند، از آن جهت دارای اهمیت می باشد که هر کدام با ایدئولوژی و فلسفه ای که در پس آن است نگاهی متفاوت به انسان و عرصه های مختلف زندگی وی دارند . بی شک معماری وشهرسازی نیز به عنوان پدیده ای که از دیرباز با انسان همراه بوده از این امر مستثنی نمی باشند. معماری سنتی که ریشه در فرهنگ ، آداب و رسوم و باورهای آسمانی ایرانیان داشته در دوران معاصر با ورود جامعه به دنیای مدرن و تغییر و تحولات در سیستم سیاسی، اجتماعی و فرهنگی معاصر، دست خوش تغییرات بسیاری شده که ریشه در مدرنیته و باورهای آن دارد. شناخت سنت، ویژگی های آن و در ادامه شناخت مدرنیته و ویژگی ها و فلسفه آن می تواند به معماران و پژوهشگران در جهت تحلیل و بررسی آگاهانه تر آثار معماری معاصر ، و شناخت نقاط ضعف و قوت آن ها در جهت رفع مشکلات بحران هویتی معماری معاصر راهگشا باشد. بی شک شناخت شرایط سیاسی، فرهنگی و اجتماعی دوران پهلوی اول که در این مقاله مورد مطالعه قرار می گیرد و دیدگاه حاکم بر آن دوران، و نحوه برخورد معماران و اندیشمندان با حضور مدرنیته و رویارویی آن با معماری سنتی ایران می تواند نگرشی متفاوت در تحلیل و تطبیق آثار معماری این دوران از نظر تقابل یا تعامل سنت و مدرنیته و میزان تاثیرپذیری این ساختمان ها از معماری سنتی و معماری مدرن ایجاد نماید. در این مقاله از روش تفسیری- تاریخی و تحلیلی – مقایسه ای استفاده شده است. رویکرد پژوهش (چارچوب نظری) مبتنی بر تاثیرگذاری عوامل محیطی، معنایی و شکلی است. و نتایج حاصل به دسته بندی سبک های موجود در این دوران، و شناسایی ویژگی های هر یک از این سبک ها از دیدگاه سنت و مدرنیته، تشخیص میزان تاثیرپذیری آن ها از تقابل یا تعامل سنت و مدرنیته و شناسایی بناهایی که متناسب با این سبک ها در دوران پهلوی اول در شهر تهران ساخته شده اند، پرداخته است.

Keywords:

سنت , مدرنیته , معماری سنتی , معماری مدرن