المیرا زرگرزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
مینو قره بیگلو - دکتری معماری، عضو هیئت علمی دانشگاه هنر اسلامی تبریز

هر جامعه ای برای پیشرفت و حرکت رو به آینده برتر و حل انبوه مسائل و مشکلات در عصر انفجار اطلاعات، ناگزیر به حرکت در جاده خلاقیت و نوآوری و ابتکار است. خلاقیت قابلیتی است که در همگان وجود دارد اما نیازمند پرورش و تقویت می باشد تا به سرحد شکوفایی برسد. برای دستیابی به این امر مهم باید کودکان که اصلی ترین سرمایه های انسانی جامعه اند و حساس ترین و تاثیر پذیرترین گروه سنی جامعه را تشکیل می دهند و در قیاس با بزرگسالان تاثیرپذیری بیشتر و عمیق تری از محیط داشته و بیشتر از آنها تابع شرایط محیطی اند، مورد توجه قرار گیرند . از این رو شناسایی نیاز های کودکان ضروری تلقی می گردد. کودکان دنیای تخیلی خاص خویش را دارند، بسیاری از آنان، دنیا را آنطور که باید باشد مجسم می کنند، نه آنگونه که هست و از آنجایی که کودک برای رشد، قبل از هرچیز به ارضاء عاطفی و احساس پیوند با محیط فیزیکی و اجتماعی خود نیازمند است، بنابراین بررسی عواملی که در افزایش خلاقیت کودکان موثر هستند از اهمیت ویژه ای برخوردار است. دانشروانشناسی محیطی به خوبی می تواند پلی میان نیازهای روانشناختی کودکان و فضاهای فیزیکی مورد نیاز آنها برقرار کند. از این رو این مقاله قصد دارد پس از بررسی نیازهای کودکان و توجه به ابعاد مختلف وجودی کودک و آشنایی با مفهوم خلاقیت به نقش و اهمیت روانشناسی محیط در پرورش خلاقیت کودکان و در نهایت ارائه راهکارهایی در خصوص خلق فضاهایی برای پرورش خلاقیت و پیشرفت جامعه بپردازد. روش تحقیق حاضر توصیفی- تحلیلی با روش جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای می باشد.

کودک ، خلاقیت ، نیازهای کودک ، روانشناسی محیط