سید محمد جواد ساداتی امیری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل
محمد حسین دیانتی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی بابل
اردشیر آقا برار نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد بابل

مازندران یکی از خوش آب و هوا ترین نقاط ایران بوده و از دیرباز مورد عنایت پادشاهان و حکام قرار داشت. باغ شاه بهشهر یکی از آثار به جا مانده از دوران پادشاهی صفوی و تنها باغ صفوی شمال کشور میباشد. اما با وجود اینهمه زیبایی آنطور که در شان آن بوده مورد برسی قرار نگرفته. در این مقاله ابتدا با بررسی باغ های ایرانی به ویژه دوره صفوی و بررسی خصوصیات کلی و فضای کالبدی آن (آب، گیاه، و... ) به بررسی عناصر باغ پرداخته شده است و در نهایت به تحلیل در مورد باغ شاه بهشهر به عنوان یکی از باغهای شاخص دوره صفوی در مازندران می پردازیم. هدف از این مطالعه استخراج وجوه مشترک بین باغ شاه بهشهر با سایر باغهای دوره صفوی و همچنین بررسی جایگاه وجودی این باغ از عصر صفوی تا کنون بوده. شناخت صحیح از چگونگی روابط اصیل حاکم میان باغ و بستر قرارگیری آن و بررسی عوامل لطمه زننده به آن می تواند راهگشای بسیاری از مسائلی باشد که امروزه مانند خطری اصالت باغ را تهدید میکنند . بنابراین در مقاله حاضر سعی شده است تا ازطریق مطالعه اسناد تاریخی و بررسی نقشه های وضع موجود و مطالعات میدانی، جایگاه باغ شاه در زمان برپاییاش در شهر اشرف البلاد و رویکرد شهر به آن بازشناسی شود و با تطبیق اطلاعات مربوط به گذشته و حال حاضر، روند تغییرات این رویکرد درطول زمان مورد بررسی قرارگیرد. تکنیک مورد استفاده در این پژوهش ، توصیفی - تحلیلی می باشد.گردآوری اطلاعات از طریق بازدید ، برداشت میدانی و کتابخانه ای بوده و آنالیز اطلاعات جمع آوری شده بر اساس داشته ها واطلاعات باغ های ایرانی انجام گرفته است.

باغ ایرانی ، باغ شاه بهشهر ، اشرف البلاد ، دوران صفوی